Σκόπα: Γιατί όλοι μιλούν για αυτήν την ταβέρνα στην Ηλιούπολη
Ένα καφενείο που λειτουργεί με τον ρυθμό της γειτονιάς, μαγειρεύει -θαλασσινά και κρεατικά- όπως στο σπίτι και έχει γίνει, σχεδόν αθόρυβα, ένα από τα πιο αγαπημένα στέκια της πόλης. Αυτή είναι η Σκόπα στην Ηλιούπολη.
- 18/10/2025, 09:15
Υπάρχουν κάποια μαγαζιά που δεν τα πετυχαίνεις τυχαία, πας επί τούτου. Κάποιος σου τα έχει προτείνει, τα έχει περιγράψει, σου έχει πει το κλασικό «πήγαινε, θα καταλάβεις» κι έτσι μια μέρα στρίβεις σε ένα στενό που δεν έχεις ξαναπεράσει και τα ανακαλύπτεις. Ένα από αυτά είναι η Σκόπα στην Ηλιούπολη. Ένα παραδοσιακό καφενείο, κρυμμένο στην ομώνυμη οδό στον αριθμό 11, που από έξω δεν δείχνει τίποτα το ιδιαίτερο – κι όμως, καταφέρνει κάθε μέρα να είναι γεμάτο.
Μπαίνοντας μέσα, ο χώρος σε μεταφέρει αλλού. Δεν έχει διακοσμητικά statements, ούτε κάποιο επιτηδευμένο “concept”. Είναι ένα πολύ απλό, αυθεντικό καφενείο, με τα ξύλινα τραπεζάκια του μέσα και έξω, μια τηλεόραση που παίζει καθημερινά αγώνες και στο βάθος την ανοιχτή κουζίνα να στέλνει αρώματα μέχρι έξω στη γειτονιά.
Η μέρα στη Σκόπα ξεκινά από νωρίς το πρωί, όταν έρχονται οι πρώτοι θαμώνες για τον ελληνικό τους, ή –όπως συμβαίνει πιο συχνά– για το πρώτο ουζάκι της μέρας. Το τάβλι ανοίγει, τα ζάρια χτυπούν ρυθμικά, κι από μέσα ακούγονται δύο φίλοι να συζητούν για την ομάδα τους· λίγο παρακάτω, ένας ηλικιωμένος διαβάζει εφημερίδα και παραγγέλνει “άλλη μια γύρα, την ίδια”.
Η κίνηση αρχίζει να ανεβαίνει προς το μεσημέρι. Οι παρέες αυξάνονται, τα τραπέζια γεμίζουν, και η κουζίνα παίρνει μπρος για τα καλά. Αν δεν έχεις κάνει κράτηση, οι πιθανότητες να βρεις ελεύθερο τραπέζι είναι μικρές, ειδικά τα Σαββατοκύριακα, που το μαγαζί γεμίζει από νωρίς. Τα βράδια δε, το μαγαζί είναι καθημερινά φίσκα.
Τα πιάτα αρχίζουν να βγαίνουν διαδοχικά από την κουζίνα, και το τραπέζι γεμίζει με εκείνους τους γνώριμους μεζέδες που αγαπάμε. Η Σκόπα είναι ο ορισμός του μεζεδοκαφενείου: θαλασσινά και κρεατικά μοιράζονται ισότιμα τον κατάλογο. Θα δοκιμάσεις γαύρο μαρινάτο, ξιδάτο χταποδάκι, λακέρδα, θράψαλο, όλα με την απλότητα που χρειάζεται για να σταθούν δίπλα στο τσιπουράκι. Από την άλλη, τα κρεατικά βγάζουν μια πιο «παρεΐστικη» διάθεση. Κεφτεδάκια, χοιρινή τηγανιά, κοντοσούβλι κοτόπουλο, παϊδάκια και συκωτάκι, όλα μαγειρεμένα με τρόπο που θυμίζει κυριακάτικο τραπέζι στο σπίτι. Και φυσικά, δεν λείπουν τα συνοδευτικά που φτιάχνουν τη διάθεση – τηγανητές πατάτες σωστά χοντροκομμένες και ξεροψημένες, φάβα, κολοκυθοκεφτέδες, φέτα σαγανάκι, μπουγιουρντί.
Όλα ξεκίνησαν με έναν καφέ και λίγους μεζέδες
Η Σκόπα είναι από εκείνα τα μαγαζιά που στηρίζονται στην ουσία, όχι στην εικόνα. Ό,τι έχει χτίσει είναι από στόμα σε στόμα. Και κάπως έτσι, χωρίς ποτέ να το επιδιώξει, έγινε ένα από τα πιο σταθερά στέκια της Ηλιούπολης.
Η ιστορία του μαγαζιού ξεκινά το 2010, όταν η οικογένεια Τσίπη, με τον Τάκη και τον Χριστόφορο στο τιμόνι, αποφάσισε να ανοίξει ένα μικρό καφενείο στη γειτονιά. Στην αρχή σέρβιραν απλώς καφέδες και λίγους μεζέδες, έτσι “για την παρέα”. Και ο κόσμος ανταποκρίθηκε θετικά. Τα λίγα πιάτα έγιναν περισσότερα, η κουζίνα απέκτησε ρυθμό, και το καφενείο έγινε προορισμός. Στη συνέχεια μπήκε και η νέα γενιά -ο Τάσος Τσίπης- που συνεχίζει με την ίδια νοοτροπία.
«Το μαγαζί ξεκίνησε απλά, σαν καφενείο», λέει ο Τάσος. «Με τα χρόνια ο κόσμος το αγάπησε, κι εμείς μέχρι σήμερα προσπαθούμε να κρατάμε χαμηλές τις τιμές και υψηλή την ποιότητα των πρώτων υλών. Άλλωστε, ο κόσμος ψάχνει το αυθεντικό και όταν βρει κάτι καλό, το μεταφέρει από στόμα σε στόμα. Αυτό πιστεύω ότι συμβαίνει με εμάς».
Η φιλοσοφία τους είναι ξεκάθαρη: απλότητα και συνέπεια. «Τα πιάτα μας θέλουμε να μένουν απλά, όπως θα τα φτιάχναμε στο σπίτι μας μια Κυριακή. Οι πρώτες ύλες να είναι καλές και να διαχειρίζονται σωστά, χωρίς πολλά-πολλά». Και πράγματι, αυτή η απλότητα φαίνεται σε κάθε πιάτο. Δεν υπάρχει τίποτα εξεζητημένο, αλλά και τίποτα πρόχειρο. Ίσως γι’ αυτό και η Σκόπα έχει αποκτήσει αυτό το φανατικό κοινό της. Όχι γιατί προσπαθεί να κάνει εντύπωση, αλλά γιατί παραμένει αυτό που ήταν εξ αρχής: ένα αυθεντικό καφενείο της γειτονιάς. Ένα μέρος που έρχεσαι για το φαγητό, αλλά μένεις για την ατμόσφαιρα. Που μπορεί να μην έχει το “τέλειο πιάτο” ή την πιο εντυπωσιακή παρουσίαση, αλλά έχει αυτό το γνώριμο, καθησυχαστικό συναίσθημα του να είσαι κάπου που σε νοιάζονται, που σε ξέρουν, που νιώθεις άνετα -ακόμη κι αν είναι η πρώτη φορά που τους επισκέπτεσαι.