Το βράδυ που κατάλαβα γιατί όλοι μιλούν για το ΟΧ
Προνομιακά τοποθετημένο πίσω από το Χίλτον, στην οδό Χατζηγιάννη Μέξη, το ΟΧ καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα premium (σε ατμόσφαιρα και κοπές) και τόσο φιλόξενο που σε αναγκάζει να θέλεις να αποκτήσεις το δικαίωμα/προνόμιο να το αποκαλείς ‘το downtown στέκι’ σου. Ένας συνδυασμός που μόνο εύκολος δεν είναι.
- 19/11/2025, 10:51
Το μοναδικό κριτήριο που έχω όσον αφορά το πόσο καλά πέρασα σε ένα εστιατόριο είναι το ποιο είναι εκείνο το πιάτο του που ονειρεύομαι την επόμενη μέρα. Εκείνο που, αν μάθαινα ότι σταματούσε να το σερβίρει για πάντα σε 24 ώρες, θα άφηνα ό,τι έκανα για να τρέξω να το δοκιμάσω για μια ακόμη φορά. Ναι, το ξέρω ότι ακούγεται εύκολο, αλλά, αν το καλοσκεφτείς, υπάρχουν πολλά εστιατόρια εκεί έξω που είτε είναι μέτρια, είτε απλώς σερβίρουν ‘χλιαρώς’ καλά πιάτα. Περνάς ‘ΟΚ’, τρως ‘ΟΚ’ και την επόμενη μέρα δεν θυμάσαι τίποτα. Δεν σου γεννούν καμία υπαρξιακή επιθυμία να επιστρέψεις.
Και εδώ είναι που το ΟΧ, που αυτοσυστήνεται –ταπεινά και δικαιολογημένα– ως ‘η σύγχρονη εκδοχή της κλασικής ελληνικής ψησταριάς’, μου δημιούργησε το πρώτο σοβαρό πρόβλημα. Όχι μόνο σε εμένα, αλλά και στην υπόλοιπη αντροπαρέα (5 βετεράνων του dining out) με τους οποίους βρέθηκα να μοιράζομαι ένα γωνιακό τραπέζι.
Γιατί για εμένα αυτό το ‘έρωτας από την πρώτη μπουκιά’ πιάτο δεν ήταν ένα, αλλά τρία. Ξεκινώντας από το τόσο-όσο πικάντικο μπουγιουρντί με σουτζούκι που απλώς δεν άφησα κανέναν άλλο να δοκιμάσει (τι τα θες, γνήσιο μοναχοπαίδι). Και συνεχίζοντας με τον –straight από τον ξυλόφουρνο– παραδοσιακό θρακιώτικο τζιγεροσαρμά που έλιωνε στην κυριολεξία στο στόμα.
Ποιο ήταν το τρίτο αγαπημένο μου; Απρόσμενα το χοιρινό κοντοσούβλι, ένα από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου. Και σίγουρα το καλύτερο που έχω δοκιμάσει ποτέ σε ένα τόσο premium περιβάλλον, που θυμίζει εκείνο το είδος της «ταβέρνας» που περιμένεις να βρεις κάπου ανάμεσα σε Μιλάνο και Δολομίτες ή να φιγουράρει στις σελίδες του Monocle.
Και εδώ, στο κοντοσούβλι επάνω, είναι που η υπόλοιπη παρέα στράφηκε ομόφωνα εναντίον μου. Όχι γιατί δεν τους άρεσε (μια χαρά καταναλώθηκε και το πρώτο και το δεύτερο που παραγγείλαμε καπάκι), αλλά επειδή το θεώρησαν βάρβαρο, βέβηλο και κοντόφθαλμο εκ μέρους μου να πλέκω διθύραμβο για το συγκεκριμένο πιάτο, την ίδια ώρα που το κρεατοφαγικό μενού του ΟΧ περιείχε ένα σωρό διαμαντάκια. Ξεκινώντας από έναν υπέροχο σιδηρόδρομο asado, ένα εξαιρετικό μοσχαρίσιο συκώτι, συν κοπές που σε ταξιδεύουν business class ανά τον κόσμο (βλέπε Ribeye από Ουρουγουάη, inside skirt και tri-tip από Όμαχα και striploin και picanha από Αργεντινή – όλα black angus).
Μια αντίδραση που σχεδόν με κάνει διστακτικό να καταγράψω το πόσο μου άρεσε επίσης η βουτυρομακαρονάδα με τυρί (τόσο απλή, τόσο πληθωρική, τόσο διαβολικά comfort) και τα λοιπά τριγύρω, όπως η δροσερή μαϊντανοσαλάτα, οι κρατσανιστές πατάτες (τηγανητές και φούρνου) και τα υποδειγματικά κολοκυθάκια.
Αλλά αυτός είμαι. Μου αρέσει αυτό που μου αρέσει. Και το μενού του ΟΧ είναι τόσο πληθωρικό που και vegetarian να είσαι, μια χαρά επιλογές έχεις να δοκιμάσεις (π.χ. χόρτα εποχής στα κάρβουνα, καμένα λαχανικά, παντζάρια και μανιτάρια ψητά, πίτες κλπ). Συν μια περιποιημένη λίστα κρασιού που άφησε πλήρως ικανοποιημένους τους οινογνώστες της παρέας.
Τι ετικέτες πήραν; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Όσο, βλέπεις, εκείνοι απολάμβαναν κρασιά, single malt ουίσκι και τα εσπρεσάκια τους, εγώ προσπαθούσα να καταλήξω σε ποιο από τα λαχταριστά γλυκά που είχα μπροστά μου (βλέπε εκμέκ φυστίκι, μους σοκολάτας και υπέροχα ρετρό αρμενοβίλ) έπρεπε να εστιάσω την προσοχή μου. Εννοείται πως δεν τα κατάφερα, οπότε απλώς ενέδωσα σε όλα. Αλλά αυτό, παρακαλώ, να μείνει μεταξύ μας για να μην μου δημιουργήσει πρόβλημα στον γάμο μου.
Τι άλλο χρειάζεται να ξέρεις; Ότι στο ΟΧ – τη νέα σου αγαπημένη στάση στο κέντρο για έξοδο με φίλους, οικογένεια, για μεσημεριανό με συνεργάτες, για μετά το θέατρο – όλα τα κρέατα επιλέγονται προσεκτικά από επιλεγμένες φάρμες και αποκτούν βαθιά νοστιμιά μέσα από το κάρβουνο, τον ξυλόφουρνο, την κατσαρόλα, τη σούβλα και το τηγάνι.
Και ότι, την πρώτη φορά που θα πας, καλό είναι να κλείσεις ένα από τα τραπέζια στο κέντρο της σάλας με πανοραμική θέα στην ανοιχτή κουζίνα. Απλώς συγκρατήσου και μην χειροκροτήσεις. Είπαμε, συναρπαστικό το θέαμα, αλλά οφείλεις να δείξεις ψυχραιμία.
Δεν ξέρω αν το παρατήρησες, αλλά μέχρι τώρα σου έχω πει ελάχιστα για την παρεΐστικη ατμόσφαιρα του ΟΧ, τις εμφανώς πολύ καλές πρώτες ύλες ή το φιλικό προσωπικό που φαίνεται πως απολαμβάνει αυτό που κάνει και είναι πρόθυμο να απαντήσει και στα πιο basic ερωτήματά σου.
Ούτε πρόκειται. Για όσους ξέρουν την εστιατορική αγορά, όλα τα παραπάνω (ατμόσφαιρα, καλές πρώτες ύλες, άψογο service) είναι δεδομένα και αυτονόητα σε όλα τα εστιατόρια του συγκεκριμένου διδύμου ιδιοκτητών. Δεν χρειάζεται να με πιστέψεις. Μια δοκιμή και στα υπόλοιπα, είμαι βέβαιος ότι θα σε πείσει.