Το πιο τίμιο σουβλάκι της Καλλιθέας κρύβεται στην οδό Δοϊράνης
Ένα από τα πιο νόστιμα σουβλάκια (προσοχή, εννοούμε καλαμάκια!) των νοτίων βρίσκεται στην Καλλιθέα και έρχεται μαζί με χοντροκομμένο κρεμμύδι και ζουμί για ασταμάτητες βούτες!
- 10/09/2025, 12:39
Αν υπάρχει ένα φαγητό που δεν έχει αντίπαλο, αυτό είναι το σουβλάκι. Ή καλαμάκι. Όπως και να το αποκαλεί ο καθένας από εμάς, δεν παύει να είναι για μικρούς και μεγάλους ένα σταθερό γευστικό σημείο αναφοράς: μια κλασική, τίμια επιλογή για όλες τις ώρες της ημέρας. Και δεν εννούμε το τυλιχτό. Αυτό είναι άλλη ιστορία. Εδώ μιλάμε για κλασικό καλαμάκι.
Είναι το φαγητό που εύκολα θα επιλέξουμε στη δουλειά, συνοδεία μιας πιτούλας ή ενός ψωμιού. Εκείνο που θα προτιμήσουμε όταν βλέπουμε την Εθνική ή Eurovision, αλλά και η σταθερή λύση στις δύσκολες ώρες μετά από ένα ξενύχτι, μπροστά από κάποια καντίνα της πόλης. Είναι, φυσικά, και η απάντηση στο «Βαριέμαι να μαγειρέψω, τι να παραγγείλω;».
Ο λόγος που το αγαπάμε ίσως να είναι η απλότητά του: ένα ξυλάκι με περασμένα κομμάτια μαλακού κρέατος, με όσο λιπάκι χρειάζεται. Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω. Τρώγεται σκέτο, με λίγο αλάτι και πιπέρι, και ένα ψωμάκι δίπλα. Τόσο απλό, τόσο νόστιμο.
Όπως πολλά φαγητά, το σουβλάκι συνδέεται με τη μνήμη και το συναίσθημα. Για κάποιους από εμάς, ήταν το φαγητό που τρώγαμε τα βράδια της Παρασκευής, όταν καθόμασταν με τους γονείς, συζητούσαμε και βλέπαμε τηλεόραση. Ήταν η μοναδική μέρα που παραγγέλναμε απ’ έξω, και στο παιδικό μυαλό έπαιρνε επικές διαστάσεις. Για άλλους, είναι πια συνήθεια. Εκείνο το «πάμε για ένα σουβλάκι;» σημαίνει «πάμε να τα πούμε», να πιούμε μια μπύρα και να χαλαρώσουμε.
Και όσο κι αν η γαστρονομία εξελίσσεται και αλλάζει, κάποιες αξίες παραμένουν σταθερές. Και τις τιμάμε.
Στην Αθήνα, πολλά μαγαζιά είναι αφιερωμένα στο καλαμάκι. Ένα από αυτά βρίσκεται καλά κρυμμένο πίσω από τη λεωφόρο Συγγρού, στην οδό Δοϊράνης 35, στην Καλλιθέα. Περνώντας απ’ έξω, δύσκολα θα το προσέξεις. Μικρό, τελείως street (και αρκετά καλτ), με μια ταμπέλα που γράφει ΠΑΝΟΣτιμο. Και η αλήθεια είναι πως το όνομα το τιμάει απόλυτα.
Στο πεζοδρόμιο θα δείτε δύο-τρία τραπεζάκια με μερικές καρέκλες, δίπλα στον φασαριόζικο δρόμο της Δοϊράνης. Ίσως να ακούγεται αποτρεπτικό, αλλά τα καλαμάκια του θα σας κάνουν να το ξεχάσετε αμέσως. Εξάλλου, υπάρχει πάντα η εναλλακτική της παραγγελίας ή του «περνάμε να τα πάρουμε». Αυτή είναι κατά βάση η φάση στο ΠΑΝΟΣτιμο.
Λοιπόν… Εδώ ο κατάλογος έχει 4-5 μόνο επιλογές (καλαμάκι χοιρινό, κοτόπουλο ή κεμπάπ, ντοματοσαλάτα και μερικές αλοιφές – φυσικά δεν λείπουν οι πατάτες). Το κρέας, είτε πρόκειται για χοιρινό, για το οποίο φημίζεται το ΠΑΝΟΣτιμο, είτε για κοτόπουλο, είναι μαλακό και καλοψημένο, με όσο αλάτι και πιπέρι χρειάζεται Και μπορεί το σουβλάκι να είναι από μόνο του ο σταρ, όμως δεν έρχεται μόνο του: Μέσα στη σακούλα της παραγγελίας, θα βρείτε ψωμί… πολύ ψωμί, και το πιο θεϊκό ζουμί με κρεμμύδια που έχετε δοκιμάσει. Οι βούτες δεν έχουν σταματημό και, όταν τελειώνει, ψάχνεις τα αλουμινόχαρτα μήπως έχει μείνει καμιά σταγόνα.
Δοκιμάστε το και τα ξαναλέμε.