Πέντε ανέκδοτες ιστορίες του Νίκου Μίχαλου για τα 3 χρόνια Nou-Pou.gr
Ζητήσαμε από τον Νίκο Μίχαλο να μας διηγηθεί κουλά περιστατικά στα τρία χρόνια ζωής του Nou-Pou.gr. Θα μπορούσε να μιλάει ως αύριο αλλά ως συνήθως είχε δουλειά.
- 19/07/2016, 07:08
Αν είναι ένας άνθρωπος ο οποίος πρέπει κάποια στιγμή να γράψει ένα κείμενο για τον Νίκο Μίχαλο, αυτός είναι ο αδερφός του ο Μάνος. Επειδή όμως για να συμβεί αυτό θα πρέπει να γκρεμιστούν όλοι οι φούρνοι των Νοτίων μαζί και να στείλουν όλα τα αποστακτήρια της Σκωτίας από ένα βαρέλι single malt στον Μάνο για να καταφέρει να βάλει σε σειρά σκέψεις και εικόνες του τυφώνα Νίκου, θα πούμε εμείς μερικά λόγια από καρδιάς.
Γιατί μπορεί άλλοι να έχουν τον ρόλο του ενορχηστρωτή, του διευθυντή, του σοβαρού και του ασόβαρου σε αυτή την παρέα ανθρώπων αλλά αν ένας είναι η καρδιά αυτής της παρέας, αυτός είναι ο Νίκος. Εκείνος που αγχώνεται ως άλλος Γαλάτης ότι θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι κι ότι έρχεται η καταστροφή, εκείνος που θα πανηγυρίσει σαν μικρό παιδί σε κάθε επιτυχία, εκείνος που είναι ικανός να φέρει τα Burger King στη Γλυφάδα μόνο και μόνο για να μην του πουν ότι η φήμη που έδωσε ήταν μούφα, εκείνος που βάζει χέρια, πόδια, μυαλό και ψυχή σε κάθε project, εκείνος με τα ακαταλαβίστικα status που στέλνει για κάποιο λόγο τους FB φίλους του για κρύα ντους και για ύπνο, εκείνος με τα επτά χιλιάδες ανοιχτά μέτωπα στη δουλειά, τις ιδέες όλων των εκατομμυριούχων της γης, την κοινωνικότητα θιβετιανού μοναχού αλλά και τον αυθορμητισμό και την αγνή αγάπη ενός παιδιού που δεν χορταίνει να ανακαλύπτει τον κόσμο γύρω του.
Τον αφήσαμε να περιγράψει τα δικά του κουλά σκηνικά στα 3 χρόνια ζωής του Nou-Pou.gr, ακριβώς όπως μας τα λέει κι εμάς (για να δείτε τι τραβάμε).
Σκηνικό 1. Πάω στον Λαβίδα (φούρνος) να πάρω πρωινό. Χτυπάει τηλ μου,μιλάω για το NouPou και με το που κλείνω μου λέει στο ταμείο η κοπέλα με ύφος.. “Ωραίο αυτό το μαγαζάκι το NouPou, το ακούω συνέχεια – που το έχετε ανοίξει;”
Σκηνικό 2. Σπίτι μου, καθιερωμένο meeting. Κλασικός καυγάς με αδερφό μου (τώρα έχουν σταματήσει και μας έχουν λείψει). Σηκώνεται πάνω, φωνάζει και απαντώ. Ρίχνει γροθιά στον τοίχο (χαμηλοτάβανο το σπίτι μου) και σπάει το χέρι του. Πάμε στο νοσοκομείο αγκαλιασμένοι.
Σκηνικό 3. Ετοιμάζουμε καλοκαιρινό πάρτυ για τα 2 χρόνια και ξαφνικά δημοψήφισμα και capital control.Ετοιμάζουμε καλοκαιρινό πάρτυ και ξαφνικά δίνει θεομηνία και καταιγίδες.Ετοιμάζουμε του χρόνου πάρτυ καλοκαιρινό και ακούσαμε ότι θα έχει στη Σαντορίνη έκρηξη ηφαιστείου και θα έρθει μέχρι τα νότια.
Σκηνικό 4. Έχουμε κάλεσμα από γνωστό εστιατόριο για να δοκιμάσουμε πιάτα καινούργια και να μιλήσουμε με τον chef. Μαζί μου ο Χρήστος Χατζηιωάννου και ο Ηλίας Αναστασιάδης από το Oneman. Καθόμαστε. Ανοίγω instagram. Δεν δουλεύει. Ξανανοίγω μαζί με ιδρώτα, πάλι δεν δουλεύει. Έρχεται το φαγητό καμία σημασία. Προσπαθώ ξανά αλλά το instagram πλεόν δεν κάνει κάμια προσπάθεια να με ηρεμήσει. Κλειστό. Τα χέρια μου τρέμουν και το στομάχι μου κόμπος. Οι γύρω μου έχουν πέρασει στο δεύτερο πιάτο. Ξεκινάω και πρήζω τον Χρήστο με χαλαρό τρόπο. Αντιστέκεται και με ξεπετάει με ένα “δεν ξέρω”. Έχω αφυδατωθεί και περνάμε στο γλυκό να δοκιμάσουμε. Ρωτάω ξανά τον Χρήστο. Απαθέστατος μου λέει “Νίκο μην αγχώνεσαι θα ξεκολήσει φάε κάτι..”. Για να μην έχετε αγωνία, ξεκόλλησε.
Σκηνικό 5. Το ξέρω ότι δεν θα το καταλάβετε αλλά πρέπει να μπεί.Ο αδερφος μου,μου γνωρίζει τον λογιστή μας.Αυτά.