Για φαγητό στα νότια: Τα value for money του Οκτωβρίου
Μεζεδοπωλεία με ατμόσφαιρα, ψαροταβέρνες που μένουν σταθερές αξίες και στέκια με ιστορία δεκαετιών συνθέτουν τον φθινοπωρινό οδηγό μας για value for money εξόδους στα νότια.
- 06/10/2025, 11:03
Αν κάτι δεν λείπει από τα νότια προάστια, αυτό είναι η πληθώρα επιλογών για έξοδο και καλό φαγητό. Κι όμως, ανάμεσα στις πιο «πολυτελείς» διευθύνσεις, υπάρχουν πάντα μαγαζιά που δείχνουν ότι το value for money παραμένει ζητούμενο. Μεζεδοπωλεία που γίνονται στέκια, ψαροταβέρνες που παραμένουν τίμιες, ταβέρνες με ιστορία δεκαετιών – ο Οκτώβριος έχει τις δικές του value for money στάσεις στα νότια και εμείς τις καταγράφουμε εδώ.
Νόστος Μεζέ, Νέα Σμύρνη
Στην καρδιά της Νέας Σμύρνης, λίγα βήματα από την ιστορική Εστία, ένα νέο μεζεδοπωλείο ήρθε πριν μόλις λίγους μήνες να φέρει φρεσκάδα πέριξ της Πλατείας και να γίνει γρήγορα στέκι για παρέες και οικογένειες. Το όνομά του, «Νόστος Μεζέ», παίζει με την έννοια της νοσταλγίας, κάτι που ταιριάζει απόλυτα με το φαγητό που σερβίρει, δηλαδή γεύσεις γνώριμες και ανεπιτήδευτες. Στο τραπέζι φτάνουν όλα τα αγαπημένα ενός αυθεντικού μεζεδοπωλείου: χωριάτικη ή πολίτικη σαλάτα, τζατζίκι και τυροκαυτερή, μαζί με χοιρινό κοντοσούβλι, κεφτεδάκια με κόκκινη σάλτσα, μπιφτέκια γεμιστά ή παϊδάκια. Τα πιάτα σερβίρονται στη μέση για μοίρασμα, ενώ οι προτάσεις ημέρας αλλάζουν ανάλογα με την εποχή.
Στα plus και ο όμορφος χώρος του, φωτεινός και φιλόξενος, με τις όμορφες λεπτομέρειες σε μέντα και τις βουκαμβίλιες που σκαρφαλώνουν προς το ταβάνι. Θυμίζει εσωτερική αυλή σπιτιού, με μπαλκόνια που βλέπουν στην πλατεία και μια ζωντανή ατμόσφαιρα που κάνει το φαγητό αφορμή για συνάντηση. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις προσιτές τιμές και τις γενναιόδωρες μερίδες, κάνουν το Νόστος Μεζέ μια καλή επιλογή για value for money εξόδους στην περιοχή.
Dopios, Γλυφάδα
Το πρώτο «Dopios» γεννήθηκε στο κέντρο της Αθήνας και από την πρώτη στιγμή έφερε έναν νέο αέρα στο πώς αντιλαμβανόμαστε τον μεζέ. Σήμερα, το «δίδυμο αδερφάκι» του στη Γλυφάδα, στην οδό Λαοδίκης, συστήνει την ίδια φιλοσοφία σε μια από τις πιο ζωντανές πιάτσες των νοτίων. Ο χώρος είναι προσεγμένος και σύγχρονος, χωρίς να χάνει την αίσθηση της ζεστής ταβέρνας, με το μενού να παραμένει πιστό στην υπογραφή του Χριστόφορου Πέσκια.
Ο σεφ έχει φτιάξει έναν κατάλογο που υμνεί την ελληνική πρώτη ύλη και οι επιλογές καλύπτουν κάθε γούστο. Αλοιφές όπως το τζατζίκι, η ταραμοσαλάτα και η μελιτζανοσαλάτα, σαλάτες που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα, αλλά και πιάτα που έχουν γίνει σήμα κατατεθέν όπως τα αφράτα κεφτεδάκια, τα ντολμαδάκια με vegan γιαούρτι, η «παντρεμένη» σαρδέλα με σκόρδο και καρύδι, το ψητό καλαμάρι με σάλτσα μπουρδέτο. Για όσους θέλουν κάτι πιο χορταστικό, υπάρχουν μεγαλύτερα πιάτα όπως το κριθαρότο γαρίδας ή το κατσικάκι γάλακτος στη γάστρα. Στα συν και η προσεγμένη λίστα με κρασιά, τσίπουρα και αποστάγματα, όλα ελληνικής παραγωγής.
Σημείωση: Ο Dopios στη Γλυφάδα δεν είναι η πιο «οικονομική» επιλογή. Είναι όμως μια διαφορετική εκδοχή του value for money, όπου η ποιότητα, η προσεγμένη πρώτη ύλη και η συνολική εμπειρία δικαιολογούν απόλυτα το κόστος.
Μπακαλιαράκι, Παλαιό Φάληρο
Υπάρχουν μερικά μαγαζιά που, ακόμη κι αν δεν βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα, καταφέρνουν να σε βάζουν στο κλίμα μιας αυθεντικής ψαροταβέρνας. Το Μπακαλιαράκι, στην καρδιά του Παλαιού Φαλήρου, είναι ακριβώς αυτό: γνήσιο, ανεπιτήδευτο και σταθερή αξία για τους κατοίκους της περιοχής (και όχι μόνο). Το μενού του στηρίζεται στο φρέσκο ψάρι και τους παραδοσιακούς ψαρομεζέδες. Η ψαρόσουπα είναι σημείο αναφοράς – πλούσια, χορταστική και «γιαγιαδίστικη», με μπόλικο ψαράκι, πατάτες, καρότα και μυρωδικά. Όμως εκεί που πραγματικά ξεχωρίζει το Μπακαλιαράκι είναι στο χαρακτηριστικό «ελαφρύ τηγάνι» του: Τηγανητά καλαμαράκια, πατάτες τηγανητές και, ίσως το πιο νόστιμο πιάτο του μαγαζιού, ο μπακαλιάρος-σκορδαλιά (αν δεν είσαι φίλος της σκορδαλιάς, θα στον σερβίρουν με μαγιονέζα, βραστά λαχανικά ή χόρτα) τηγανίζονται «αέρινα», δείγμα πως το λάδι δεν χρησιμοποιείται ξανά και ξανά μέχρι να μαυρίσει.
Εδώ δεν θα συναντήσεις γκουρμέ πειραματισμούς, ούτε ιδιαίτερες φιοριτούρες. Θα βρεις, όμως, τίμια κουζίνα, σωστές μερίδες, προσιτές τιμές και το αίσθημα ότι τρως σε ένα μέρος που σέβεται τόσο το προϊόν όσο και τον θαμώνα του.
Ραμόνα, Καλλιθέα
Σε μια εποχή που πολλά μαγαζιά επενδύουν στην εικόνα και στο instagramικό τους προφίλ, η Ραμόνα παραμένει πιστή στην αυθεντικότητα της. Κρυμμένη σε ένα υπόγειο της οδού Μίνωος, η ταβέρνα αυτή δεν χρειάζεται ταμπέλες και φώτα για να ξεχωρίσει. Η ιστορία της ξεκινά το 1968, όταν ο Χρήστος Κασκαβέλης άνοιξε ένα μικρό μαγαζί-καταφύγιο για ρεμπέτες και καλλιτέχνες. Λίγα χρόνια μετά, μετακόμισε στη σημερινή της διεύθυνση, πάντα σε υπόγειο, γιατί –όπως έλεγε ο ιδρυτής της– μια αληθινή ταβέρνα πρέπει να είναι «κρυμμένη». Από τότε μέχρι σήμερα, η Ραμόνα γράφει τη δική της ιστορία, με τους γιους και πλέον τα εγγόνια του Κασκαβέλη να κρατούν ζωντανή την παράδοση.
Στη Ραμόνα η φιλοσοφία είναι απλή: τίμια, μαμαδίσια κουζίνα, γενναιόδωρες μερίδες και λογικές τιμές. Τα τραπέζια γεμίζουν με κεφτεδάκια που τρώγονται με το χέρι, φρεσκοτηγανισμένες πατάτες, τυροπιτάρια με χωριάτικο φύλλο, κουνέλι κοκκινιστό, χοιρινό κότσι ή πιάτα ημέρας που αλλάζουν με την εποχή. Όταν χειμωνιάζει, η γίδα βραστή και το μοσχάρι γίνονται τα απόλυτα comfort food που ζεσταίνουν την ψυχή.