Αναψυκτήριο, η φετινή επανάσταση έρχεται από τη Γλυφάδα
Athens Riviera Premium Xmas Dining
Μια νέα άφιξη που δεν αφορά μόνο τα σύνορα της Γλυφάδας. Εδώ αξίζει να έρθεις από παντού για να γευτείς το πιο φρέσκο μανιφέστο για την ελληνική δημιουργικότητα. Η Ελένη Ψυχούλη κατεβαίνει για το NouPou στη Γλυφάδα και γράφει για το Αναψυκτήριο.
- 20/12/2025, 15:01
Τα Νότια Προάστια, παραδοσιακά έχουν τη δική τους, εσωτερική ζωή, που δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να επικοινωνήσει με τον υπόλοιπο κόσμο. Ποτέ της δεν ταυτίστηκε με καμιά πρωτοπορία, επιλέγοντας τον ίσιο και σίγουρο mainstream δρόμο, που φαίνεται να συγκινεί το κοινό της. Όμως, εδώ και δυό εβδομάδες περίπου, κάτι φαίνεται να ταράζει τα γαλήνια νερά της γλυφαδιώτικης πιάτσας, που επιτέλους και για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, έρχεται να μας απασχολήσει με κάτι που δεν είναι πίτσα και μακαρονάδα. Στη θέση του παλιού Seaspice και μιας πιάτσας που κοιτά το παρόν και το μέλλον, το Αναψυκτήριο ανοίγει, για να μας γυρίσει πίσω. Να μας επιστρέψει σε ένα ξέγνοιαστο Άλλοτε, στο παιδικό άλμπουμ των παιδικών μας χρόνων, σε μπάνια και ποδηλατάδες με ένα παγωτό-ξυλάκι στο χέρι, σε θερινά σινεμά με πασατέμπο, στη ζωή της παλιάς πλατείας με τα παγκάκια, το αναψυκτήριο και την περαντζάδα της.
Πού θα τα δεις όλα αυτά; Πουθενά και παντού. Μέσα σου, κυρίως. Μην τα ψάξεις στο ντεκόρ, ίσως μόνο στον τοίχο που προβάλλει παλιές ελληνικές ταινίες, σαν κάδρο στη σαλονοτραπεζαρία της μαμάς. Το Αναψυκτήριο είναι σύνθημα. Και σημαίνει θυμάμαι να χαλαρώσω, να βγω στα στέκια και να συναντήσω γνωστούς χωρίς ραντεβού, σημαίνει ξανα-ζω, σημαίνει Ψ από το ψυχή, σημαίνει αυτό που όλοι χρειαζόμαστε στους δύσκολους καιρούς: να γυρίσουμε πίσω για να πάμε μπροστά. Το σύνθημα διαδόθηκε με ενθουσιασμό και από το πεζοδρόμιο κιόλας, θα νοιώσεις το πάρτι, το χαλαρό και όχι το σώνει και ντε, με τις σακούλες από τα ψώνια και ένα ποτό στο χέρι. Σε συνεργασία με τους ιδιοκτήτες, τον χώρο συνολικά έχει επιμεληθεί το Studio Bonarchi του Βαγγέλη Μπόνιου.
Απρόσμενες συναντήσεις που ανταλλάσσουν φιλιά και νέα, μια ξόχαρη ανοιχτή κουζίνα, το πιο όμορφο πέτρινο μπάρ σε ύψος που να φιλοξενεί άνετα το φαγητό σου, φάνκι μουσικές στα ντεσιμπέλ που αλλάζουν κάθε μέρα, ανάλογα με τη διάθεση, ευνοούν τις κουβέντες αλλά σου φτιάχνουν και το κέφι, από Pan Pan και house μέχρι Μαρίζα Ρίζου και Imam Baidi. Στα μακό των παιδιών της εξυπηρέτησης μνήμες από θρυλικά μαγαζιά των παλιών Νοτίων και κοκτέιλ με ονόματα όπως «Άχαστο», «Τζετ», «Τάκης» και «Ντελούλου», το οποίο είναι μια εμπειρία από ντομάτα, πιπεριά, ματζουράνα, ρίγανη και καλοκαίρι που διασχίζει τον ουρανίσκο σου πριν γίνει τεκίλα ή «Τζιτζί» μια ελληνική απόδοση του dry martini με απόηχο από μαστίχα, λεμόνι, ελιά και άνηθο.
Όλα γύρω σου σε αναγκάζουν να χαλαρώσεις, από το σέρβις των παιδιών που λες και τα γνώριζες από χρόνια, μέχρι τους βασιλιάδες και ενορχηστρωτές της απόλαυσης, το άπαιχτο ντουέτο της κουζίνας, τον Θάνο Φέσκο και τον Δημήτρη Χατζηδημητρίου. Αυτοί οι δυo νιώθεις πως αγαπιούνται, συμφωνούν και γνωρίζονται καλά και αυτό, πέρα από οποιαδήποτε άψυχη τεχνική, είναι το βασικό συστατικό της νοστιμιάς τους. Ο Θάνος, με καριέρα στην Κοπεγχάγη, τα ελληνικά νησιά και την Αθήνα (ΔΕΛΤΑ), δυό αστέρια Μισελέν και ένα Green Star, είναι αυτό που ακριβώς δεν φαντάζεσαι από έναν αστεράτο σεφ. Ούτε πόζα, ούτε ξύλινη γλώσσα, ούτε στολές. Το ταλέντο του το προδίδει μόνο η ανησυχία στο αεικίνητο βλέμμα του, στον τρόπο που θα μπει στο μπαρ να σου φτιάξει ένα κοκτέιλ, στον αυθορμητισμό που θα πιάσει ένα πιάτο να στο σερβίρει στο τραπέζι, στην απλότητα που λύνει και τα δικά σου κολλήματα. Το βασικό είναι πως ο Θάνος ξέρει ότι το στημένο fine dining είναι πασέ και πώς καλό φαγητό σημαίνει πια μοιρασιά και απλότητα. Ο Δημήτρης δεν έχει πάρει ακόμη το Μισελέν που του αξίζει, διαθέτει, όμως, κάτι πιο σημαντικό: τη δική του φάρμα, που φέρνει στο μαγαζί τα λαχανικά της. Παιδιά της φύσης και της ελληνικότητας και οι δυo, πήζουν το δικό τους ανθότυρο με γάλα του Κωσταρέλου και, επιτέλους, βάζουν στο μενού την απίστευτη, γλυκιά νοστιμιά του σέσκουλου, πλάι σε μια τριμμένη ντομάτα και αυτό το ανθότυρο με γεύση από ανοιξιάτικο λιβάδι. Αν κάτι σου λείπει για να ολοκληρώσεις την ευτυχία, είναι το μαγικό χαρουπόψωμό τους με το φίνο ελαιόλαδο.
Με καριέρα στις άψογες πίτσες και τα ζυμάρια της Bella Vespa, ο Δημήτρης ξέρει να μεταμορφώσει σε εμπειρία μια διαφορετική μαραθόπιτα, ανοιχτή σαν κομψή, μικρούλα πίτσα, πάνω σε ένα αφράτο, αιθέριο και τραγανό, συνάμα, ζυμάρι με τη νοστιμιά του ξυλόφουρνου που το έψησε. Το χιλιοπαιγμένο πιάτο «πατάτες με αβγά» εδώ γίνεται περφόρμανς πριν καταλήξει σε μπουκιά και συχώριο. Οι πατάτες έρχονται σόλο, το ωμό αβγό χτυπιέται μπροστά σου όπως το έκανε η μαμά, χύνεται και ψήνεται από τη ζέστη της πατάτας, πάνω του τρίβεται παλαιωμένη φέτα και φρέσκια τρούφα. Και ναι, τι ευτυχία, έχει και κιμά με μακαρόνια. Στη βάση του πιάτου ένας μαμαδίστικος κιμάς με πολύ ψιλοκομμένο σχοινόπρασο, πάνω του τα μακαρόνια, σε ρόλο κορυφής ένα πλούσιο, τριμένο κεφαλοτύρι. Νοστιμιά οικεία, «πείραγμα» μόνο όσο ακριβώς αντέχει μια συνταγή της καρδιάς μας, που δεν θέλουμε να μας την αγγίξει κανείς.
Ο κόκορας στιφάδο με τα σιουφιχτά μακαρόνια, επικός. Πεντανόστιμη, ανάλαφρη σάλτσα, με τα πολύ ψιλά κρεμμυδάκια να βγάζουν γλύκα και ξινάδα μαζί, αυτή την ξινάδα του σταφυλιού, που θυμίζει διακοπές μαζί και τραπέζι της Κυριακής. Για το γιουβέτσι με ψάρι, θα έκανα πολλές φορές τη διαδρομή κέντρο-Γλυφάδα. Ολόφρεσκη σφυρίδα που ψήνεται ζουμερή, άυλη σχεδόν, ένα ιωδιούχο σύννεφο πάνω σε μικρής παραγωγής, πεντανόστιμο κριθαράκι, μέσα σε μια διακριτική, θαλασσινή σάλτσα. Την ανάγκη για νοσταλγία και θαλπωρή που όλοι νιώθουμε τελευταία, την βλέπω στην πάστα φλόρα που παίρνουν όλα τα τραπέζια, υπέροχη, μαμαδίσια, στο σαγανάκι της, με μια άψογη μαρμελάδα από κόκκινα φρούτα και παγωτό καϊμάκι εκ των καλυτέρων. Εγώ πάλι, πήρα περισσότερο μαζί μου τη γεύση της αμυγδάλου, έναν λευκό αφρό με ψιλοκομμένο αμύγδαλο και μπόλικα ολόκληρα, καβουρδισμένα αμύγδαλα στην κορυφή, με καραμέλα butterscotch.
Το Αναψυκτήριο είναι κάτι παραπάνω από το υπέροχο φαγητό του, που θα ανανεώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι ένας τρόπος να επανεφεύρουμε την αξία των μικρών πραγμάτων, την απλότητα και την ουσία που χάσαμε στις διαδρομές του πολιτισμού. Σύντομα, θα έχει 5 επιλογές σε πρωινό, όπως μαμαδίσια τυρόπιτα, και 5 επιλογές σε μεσημεριανό.