Νέο κουτάβι στο σπίτι: το τέλος μίας εργένικης ζωής
Ένας δημοσιογράφος του nou-pou.gr αφήνει συνειδητά πίσω τον εργένικο βίο του, υποδέχοντας σπίτι του το νέο λαμπραντόρ κουτάβι του.
- 09/03/2018, 08:31
Προσωπικό ερώτημα πρώτο: πόσο μπορεί να ζει ένας άνθρωπος μόνος; Το 2008, 10 χρόνια πριν, ήμουν μόλις 20 ετών, όταν έπιανα το 1ο μου full-time job ως δημοσιογράφος. Αυτή η μαγική δεκαετία των ‘00s μας ωθούσε να πραγματοποιούμε τα όνειρά μας πιο εύκολα, πιο γρήγορα. Μετά από λίγους μήνες λοιπόν μάζεψα κάποια χρήματα και αποφάσισα να πραγματοποιήσω το παιδικό μου όνειρο: να μείνω μόνος.
Σαν έτοιμος από καιρό, νοίκιασα ένα παλιό διαμέρισμα στην πλατεία Καραΐσκάκη στην Άνω Γλυφάδα. Το «βασίλειό» μου στήθηκε στρατηγικά κοντά στο πατρικό, για να λαμβάνω εύκολα τα τάπερ φαγητού από τη μάνα. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο εργένικος βίος μου, ένας κύκλος όμορφων στιγμών που κράτησε 10 χρόνια. Μέχρι χθες.
Ομολογώ ότι νιώθω πλήρης, γιατί έζησα την εργένικη ζωή μου όπως ήθελα. Μέσα στο σπίτι μου φιλοξένησα όνειρα, φίλους, στιγμές ερωτικές και λάμψεις μαγικές. Και κανείς δε με κούνησε ποτέ από τον καναπέ όσο έπαιζα pro ή απολάμβανα ποδόσφαιρο τρώγωντας την αγαπημένη μου Mars. Η ζωή μου κυλούσε αρμονικά, ενόσω η δουλειά μου κατακτούσε τη μέρα μου.
Μα όσο περνούσε ο καιρός, κάτι μέσα μου άρχισε να μεταβάλλεται. Είναι εκείνη η στιγμή στη ζωή ενός εργένη όπου γίνεται η ανατροπή. Μέσα μου, η χαρά του εργένικου βίου παραχώρησε σταδιακά και υποδόρια τη θέση της στην ανάγκη για συντροφικότητα.
Από την ηλικία των 20 μέχρι σήμερα, οι προτεραιότητες μου μετεξελίχθηκαν, άλλαξαν, ωρίμασαν. Μπορεί να συνεχίζω ακόμα να νιώθω και να είμαι ένα μεγάλο παιδί, ωστόσο οι νέοι στόχοι μου απέχουν απ’τους παλιούς. Η βαθιά επιθυμία μου για καλύτερη ποιότητα ζωής με ώθησε να πετύχω επαγγελματικά και να αναζητήσω έντονα την συναισθηματική πληρότητα. Αποδέχθηκα λοιπόν την πρόκληση του χρόνου, αφού αναπόφευχτα παραδέχθηκα ότι ο αμετανόητα εργένικος κύκλος μου ολοκληρωθηκε.
Υιοθετώντας ένα κουτάβι: μία συνειδητή απόφαση
Στις νέες μου προτεραιότητες, η συντροφικότητα και η ανάγκη να νιώσω αληθινή στοργή και αγάπη βρίσκονται στην κορυφή. Μετά από ώριμη σκέψη, επέλεξα να δημιουργήσω μια πιο ποιοτική καθημερινότητα, λαμβάνοντας και προσφέροντας περισσότερη αγάπη. Συνεπώς δημιουργήθηκε το δεύτερο προσωπικό μου ερώτημα: ποιος θα συμβαδίσει στον δρόμο μου ως σύντροφος ζωής;
Για όποιον αναζητά την πραγματική αγάπη, η επένδυση στη συντροφιά ενός σκύλου αποτελεί την καλύτερη επιλογή. Οι σκύλοι είναι ευτυχισμένοι, όταν κάνουν τους ανθρώπους χαρούμενους. Δεν τους αποκαλούν τυχαία ως τους «καλύτερους φίλους του ανθρώπου», αφού βρίσκονται πάντα εκεί γι’αυτούς.
Αποφάσισα λοιπόν να υιοθετήσω ένα σκύλο που θα είναι πάντα εκεί για εμένα, χαρίζοντάς μου απλόχερα στιγμές χαράς. Ήρθε λοιπόν να γυρίσω σελίδα ζωής, υιοθετώντας ένα υπέροχο κουτάβι Labrador Retriever. Από χθες, ένα όμορφο και μοναδικό χρυσαφί πλάσμα μπήκε και επίσημα στο εργένικο σπίτι και τη ζωή μου. Όσκαρ, καλωσόρισες στο νέο σου σπίτι.
Μία νέα συναρπαστική συμβίωση ξεκινά
Μπορεί στα μάτια των δικών μου να είμαι ακόμα εργένης, ωστόσο η οπτική μου επί του θέματος είναι εκ διαμέτρου αντίθετη! Την εργένικη ζωή την έχω αφήσει πίσω, καθώς το να ζω συντροφιά με ένα κουτάβι αποτελεί προσωπική ευθύνη. Από τη στιγμή που υποδέχεσαι σπίτι σου μία ψυχή, δε ζεις πια για τον εαυτό σου, αλλά για δύο. Έτσι κι εγώ, ως ένας ενημερωμένος και υπεύθυνος ιδιοκτήτης σκύλου, αναλαμβάνω να τον μεγαλώσω σωστά, βάζοντάς τον στην πρώτη θέση. Όσο ανυπόμονος είμαι για τις συναρπαστικές στιγμές που μας περιμένουν τόσο συνειδητοποιημένος είμαι για τις υποχρεώσεις μου.
Το λαμπραντόρ κουτάβι μου, ο Όσκαρ, μπήκε χθες στο νέο του σπίτι σε ηλικία μόλις 8 εβδομάδων. Η γωνία του ήταν ήδη έτοιμη εδώ και ένα μήνα, αφού ανυπομονούσα για την άφιξή του. Ο εκτροφέας του ο Νίκος με είχε ενημερώσει ότι ο μικρός έπρεπε πρώτα να απογαλακτιστεί και μετά να τον υποδεχτώ. Όπερ και εγένετο.
Από σήμερα λοιπόν, μέχρι και την 16η εβδομάδα ζωής του, οι ευθύνες μου είναι συγκεκριμένες. Φροντίζω για την προσαρμογή του κουταβιού στο νέο σπίτι, την κοινωνικοποίηση και τον εμβολιασμό του σε συνεργασία με τον κτηνίατρο. Από βδομάδα, μπαίνει στο πρόγραμμα και η αλλαγή της τροφής του σε Labrador Retriever Junior από τη ROYAL CANIN®. Όπως με συμβούλεψε ο κτηνίατρος, η αλλαγή πρέπει να γίνει σταδιακά σε διάστημα 10 ημερών, για να αποφευχθούν πεπτικές διαταραχές.
Από χθες λοιπόν, ένα νέο κεφάλαιο συντροφικότητας ξεκινά για μένα και το κουτάβι μου. Από δω και πέρα ζούμε μαζί, προσφέροντας ο ένας στον άλλον μία πολύτιμη συντροφιά. Έχοντας επίγνωση της απόφασής μου να υιοθετήσω τον Όσκαρ, στηρίζω την επιλογή μου και είμαι έτοιμος να την απολαύσω. Και αν η εργένικη ζωή ολοκληρώθηκε, αυτό δε με πειράζει. Μία νέα συναρπαστική καθημερινότητα μόλις ξεκίνησε. Πλέον, δεν είμαι μόνος.