Λένε δεν γίνεται: Η αγάπη του απλού κόσμου για τον Παντελίδη δεν έσβησε ποτέ
Ένα χρόνο μετά, το σημείο που έχασε τη ζωή του ο Παντελής Παντελίδης στην Λ. Βουλιαγμένης στο Ελληνικό, παραμένει κατάμεστο από λουλούδια, αφιερώσεις και κόσμο που έρχεται ακόμα και σήμερα για να αποτίνει φόρο τιμής στον καλλιτέχνη που αγάπησε. Συναντήσαμε πέντε φανατικούς θαυμαστές του και ακούσαμε τι είχαν να μας πουν για τον αγαπημένο τους Παντελή.
- 18/02/2017
- Κείμενο: NouPou.gr
Φωτεινή Βαρδάκη
“Άκουσα για πρώτη φορά Παντελίδη στα πρώτα του βήματα εντελώς τυχαία σε ένα μαγαζί που τραγούδαγε στο Νέο Ηράκλειο. Πρέπει να ήταν το 2010 αν και δεν θυμάμαι καλά. Για μένα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Κατάλαβα με το που τον είδα ότι θα ξεχώριζε, γιατί είχε μια απίστευτη επικοινωνία με τον κόσμο. Θυμάμαι από τότε την αγάπη που του έβγαζε ο κόσμος.”
“Από εκεί και πέρα τον ακολουθούσα παντού. Όσο πιο συχνά μπορούσα πήγαινα και τον άκουγα. Με κάθε αφορμή και σε κάθε περίσταση. Θυμάμαι, είχα ανέβει στην Θεσσαλονίκη να δω μια θεία μου και άκουσα στο ραδιόφωνο ότι θα εμφανιστεί στην Πύλη Αξιού. Έμεινα λίγες μέρες παραπάνω για να προλάβω την πρεμιέρα του. Κατά τη γνώμη μου στην Θεσσαλονίκη ήταν οι καλύτερες του εμφανίσεις. Μιλάμε για παράκρουση του κόσμου. Λουλούδια, πανέρια μιλάμε για χαμός. Οι Θεσσαλονικείς είναι κάπως πιο εκφραστικοί και ο Παντελής τους το ανταπέδιδε.
“Ήταν ο μόνος καλλιτέχνης που δεν έδιωχνε τον κόσμο από την σκηνή. Γιατί σε όλη του την ζωή ήταν και αυτός ένας από όλους που θέλουν να ανέβουν στην σκηνή και να γλεντήσουν”
“Το «Παραμυθιάζομαι» το αγαπώ περισσότερο απ’ όλα του τα τραγούδια. Κυριολεκτικά, το ακούω όλη την ώρα. Είναι ένα τραγούδι βγαλμένο από την ζωή όλων μας. Και «το φίδι» επίσης. Επειδή εγώ είμαι Καψούρα μεγάλη ίσως γι’ αυτό ξεχωρίζω λίγο αυτά τα δύο τραγούδια. Αν το παρατηρήσεις όλοι όσοι ακούνε με τόση τρέλα Παντελή – όχι γιατί είναι μόδα – αλλά γιατί μπορούν να καταλάβουν τα λόγια είναι όλοι τους ευαίσθητοι και πονεμένοι άνθρωποι. Γι’ αυτό και εμείς μέσα από το έργο του είμαστε μια ομάδα παιδιών που κάνουμε παρέα, πολύ απλά γιατί βρήκαμε κοινά σημεία στις ζωές μας. Έρωτες, χωρισμοί, καψούρες, απόρριψη.”
“Δεν σου κρύβω ότι έπαθα μια τρέλα με τον Παντελή σε βαθμό που είχα παρατήσει την δουλειά μου. Σκέψου ότι όταν έμαθα το συμβάν δούλευα σε έναν εκδοτικό οίκο. Πήρα τηλέφωνο και ρώτησα έναν γνωστό μου αρχισυντάκτη σε μεγάλο site αν είναι αλήθεια γιατί τότε γραφόντουσαν διάφορα. Θυμάμαι πώς έφυγα εκείνη την ημέρα από την δουλειά μου. Ένιωθα κυριολεκτικά λες και έχασα έναν δικό μου άνθρωπο.”
“Ακόμα και σήμερα που μιλάμε δεν έχω καταφέρει να πάω στο σημείο του δυστυχήματος. Το έχω προσπαθήσει αλλά δεν το έχω καταφέρει. Δεν το αντέχω. Προσπαθώ να πηγαίνω συχνά στο μνήμα όμως”.
Πάνος Δρακόπουλος
“Τον Παντελή τον ήξερα προσωπικά γιατί είμασταν μαζί συμπαίκτες στον Αχιλλέα Κάτω Αχαρνών. Είμαστε ίδια γενιά. Μοιραζόμασταν και την ίδια τρέλα για την ΑΕΚ και έτσι κάναμε μια σχετική παρέα. Ήταν φοβερό παιδί για μένα. Σπάνιος άνθρωπος.”
“Το 2012 τον ανακάλυψα και καλλιτεχνικά με τον πρώτο του επίσημο δίσκο τις «Αλκοολικές νύχτες». Θυμάμαι την έκπληξή μου όταν κατάλαβα ότι είναι ο Παντελής από την ομάδα. Το ξέραμε ότι έχει καλλιτεχνική φλέβα και το ψάχνει, αλλά είχαμε μείνει στις live εμφανίσεις του σε μικρά και συνοικιακά μαγαζιά. Μερικοί συμπαίκτες μας θυμάμαι όμως του το λέγανε ότι μια μέρα θα γίνει φίρμα. Φαινόταν ότι αυτό το παιδί έχει κάτι το ξεχωριστό. Και στην μπάλα ακόμα είχε φοβερό ταλέντο. Δεν του έκατσε αυτό και του βγήκε η αγάπη του για την μουσική και τον στίχο.”
“Οι βραδιές που τον απόλαυσα εγώ προσωπικά περισσότερο είναι στο σχήμα του με την Πάολα. Αυτό πιστεύω ήταν το ότι καλύτερο του Παντελή. Είναι και οι δύο πολύ σπουδαίο καλλιτέχνες και τι πρόγραμμα δεν έκανε ούτε 10 λεπτά κενό. Όλος ο κόσμος στα τραπέζια και στην πίστα. Πολύ δυνατές στιγμές. Επίσης μου άρεσε και με τον Πλούταρχο. Νομίζω ότι μ’ αυτούς έδεσε καλύτερα.”
“Περισσότερο απ’ όλα τα τραγούδια του Παντελή αγαπώ το «Στο φανάρι» απ’ τα πρώτα του τραγούδια και το «Θυμάμαι», από την δισκογραφία του μετά την μεγάλη επιτυχία. «Το Φανάρι» όμως το ξεχωρίζω επειδή έχω παντρευτεί και έχω χωρίσει και είναι ένα τραγούδι που μπήκε στη ζωή μου μέσα στα προσωπικά μου. Το άκουσα σε κείνη ακριβώς την δύσκολη φάση το χωρισμού, στην φάση που ακούς κάτι και λες «ρε συ αυτό μιλάει για μένα. Γι’ αυτά που ζω». Αυτό είναι που έκανε τον Παντελή σπουδαίο. Τα τραγούδια του είναι μέσα από την ζωή. Λίγο πολύ όλοι έχουμε ζήσει κάτι που θα μας θυμίζει για πάντα ένας στίχος του.”
“Το δυστύχημα, τις πρώτες ώρες, κανένας μας δεν το πίστεψε. Είναι εξαιτίας εκείνου του ψεύτικου δημοσιεύματος. Αλλά κατά τις 10 το πρωί με πήρε τηλέφωνο η αδερφή μου η Μαργαρίτα και έκλεγε με λυγμούς. Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή. Πάγωσα και το ένιωσα ότι έφυγε ο Παντελής.”
“Προσπαθώ να πηγαίνω συχνά στο σημείο του τροχαίου. Πηγαίνω επίσης και στο κοιμητήριο. Αφήνω λουλούδια, πράγματα. Βλέπω άλλους ανθρώπους που τον αγάπησαν πολύ όπως και γω. Λατρεύτηκε και λατρεύεται ακόμα πάρα πολύ και αυτό κάπως με παρηγορεί. Χωρίς να το ξέρει ο Παντελής κατάφερε και ένωσε κόσμο.”
Κική Αλινά
“Άκουσα πρώτη φορά τον Παντελή από τον γιο μου που τoν είχε ανακαλύψει μέσα από το youtube και μου τον έδειξε. Μου είπε μάνα ένα να σου βάλω ένα παιδί που έχει ταλέντο. Αν θυμάμαι καλά το «Δεν ταιριάζετε σου λέω» ήταν το τραγούδι που άκουσα για πρώτη φορά, από εκείνο το video που τον έκανε πραγματικά διάσημο.”
“Αμέσως έγινε fan του. Και ξεκίνησα να τον ακολουθώ παντού. Στα πρώτα του βήματα το καλύτερο live του ήταν στο Ηράκλειο στην καφετέρια bien. Τότε δεν είχε μεγάλη ορχήστρα ήταν αυτός στην κιθάρα, ο Δημήτρης Χωρινός στο τουμπερλέκι για να του δίνει ρυθμό και μερικές φορές να κάνει αστεία με τον κόσμο. Ο Παντελής ήταν το κάτι άλλο ακόμα και σε αυτά τα ημιερασιτεχνικά σχήματα … Είχε και ένα πληκτρά μαζί του. Θυμάμαι εκείνη την μέρα το μαγαζί έκλεισε στις 12 το μεσημέρι. Κανένας δεν είχε φύγει από μέσα και όλοι ήταν σε τρελό κέφι μέχρι τέλους. Διπλά του πάντα και παντού οι παιδικοί του φίλοι που τον ακολουθούσαν μέχρι την τελευταία του στιγμή. Κυριολεκτικά παντού και πάντα, στο λέω και ανατριχιάζω. Μέχρι την στερνή του Αρβάλα, που τον ξενύχτησαν όλοι μαζί όπως τότε που πήγαιναν από live σε live και έγιναν η σκιά του.”
“Το «Παραμυθιάζομαι» και το «Γίνεται» είναι αυτά που εγώ αγαπώ πιο πολύ. Αν και μεταξύ μας όλα του τα τραγούδια είναι λατρεμένα. Με κάποιο μαγικό τρόπο νιώθω ότι όλα του τα τραγούδια με αντιπροσωπεύουν και έτσι το καθένα έχει μια θέση στην καρδιά μου. Απλά σου ανέφερα το Παραμυθιάζομαι και το Γίνεται γιατί από το πρώτο άκουσα με άγγιξαν προσωπικά για κάτι πολύ συγκεκριμένο και προσωπικό που ζούσα εκείνη την εποχή.”
“Ακόμα και στο φευγιό του ο Παντελής με σημάδεψε. Εκείνο το πρωινό πήγαινα για δουλειά. Ήμουνα στο φανάρι πριν από την γέφυρα στο μετρό στο Ελληνικό, περιμένοντας να ανάψει το φανάρι σταμάτησαν 2 μηχανάκια του ΕΚΑΒ διπλά μου. Ήταν περίπου 8 και 20 σκέφτηκα ενστικτωδώς «ωχ κάπου έγινε τροχαίο». Κοιτούσα να δω δεξιά αριστερά αλλά δεν έβλεπα κάτι. Συνέχισα το δρόμο μου έφτασα στην δουλειά μου. Κάποια στιγμή άνοιξα το FB και είδα τα πρώτα ποσταρίσματα. Όπως και πολλοί άλλοι πίστευα αρχικά πως ήταν άλλη μία κακόγουστη φάρσα. Μετά όμως άρχισαν και τα τηλέφωνα.”
“Θέλω δεν θέλω λόγω της δουλειάς μου κάθε πρωί και κάθε απόγευμα περνάω από το σημείο. Κάνω το σταυρό μου, του μιλάω, του φωνάζω, βάζω τέρμα τα ηχεία. Δεν το πιστεύω πως δεν ζει. Μας λείπει πολύ!”
Γιάννης Λεμοδέτης
“Παντελίδη άκουσα πρώτη φορά στο YouTube τα πρώτα του τραγούδια πριν καν βγει στην πίστα. Είμαι από τότε πραγματικά φανατικός του θαυμαστής. Τον γνώρισα από κοντά το 2008 που έκανε κάτι Live στην Θήβα στην καφετέρια Θέατρο. Μ’ άρεσε πάρα πολύ καλλιτεχνικά. Σκέψου ότι στις εμφανίσεις του στο ΦΑΝΤΑΣΙΑ και στο ΤΕΑΤΡΟ ζήτημα είναι αν είχα χάσει μερικές. Ήμουν κάθε βράδυ εκεί. Κάθε βράδυ.”
“Από τα τραγούδια του ξεχωρίζω τα: «Της καρδιάς μου το γραμμένο», «Είχα κάποτε μια αγάπη», «Άλλη μια ευκαιρία». Εννοείτε όμως πως αγαπάω όλα του τα τραγούδια. Νομίζω ότι ξέρω και όλους τους στίχους.”
“Όταν έμαθα το συμβάν ήμουνα στην δουλειά. Τα παράτησα όλα και έτρεξα αμέσως στο νοσοκομείο. Στις 9 το πρωί όταν το πρωτοάκουσα δεν το πίστεψα γιατί το 2013 είχανε βγει φήμες ότι σκοτώθηκε σε τροχαίο μέχρι που το έμαθα από έμπιστο άτομο που με πήρε τηλέφωνο. Πήγα στο νοσοκομείο περίμενα να ακούσω ότι δεν έχει γίνει κάτι σοβαρό δεν ήθελα να το πιστέψω πως ο Παντελής ο Αρβάλας μας έφυγε. Στο συμβάν πηγαίνω μόνος μου, όπως άλλωστε και στο μνήμα. Είναι πιστεύω για πιο προσωπικές στιγμές αυτό και δεν μου αρέσει να πηγαίνω με κόσμο.”
Αναστασία Κρητικού
“Τον ανακάλυψα όπως ο περισσότερος κόσμος που ακούει λαϊκό μέσα από τα ερασιτεχνικά video στο Youtube. Ξέρεις όταν βγαίνει κάτι καινούργιο και τόσο καλό, πολύ γρήγορα πάει από στόμα σε στόμα. Το 2012 τον είδα για πρώτη φορά ζωντανά. Στο πρώτο του σχήμα με τον Καρρά και την Πάολα. Έκτοτε έγινα φανατική του.”
“Τα «Πάρα πολύ» μου αρέσει περισσότερο απ’ όλα τα τραγούδια. Έτσι, χωρίς κανένα λόγο. Μου βγάζει μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Για μένα ο Παντελής ήταν ένας τραγουδιστής που ένωσε πολύ κόσμο με τα τραγούδια του. Έγραφε πολύ διαφορετικά τραγούδια από τους περισσότερους. Δύναμή του ο πολύ ιδιαίτερος στίχος αλλά και ο ρυθμός. Εννοώ η μουσική στα τραγούδια του μου αρέσει πάρα πολύ. Εμένα όμως σαν Αναστασία είναι και κάτι άλλο που με έκανε να τον αγαπήσω. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ μετριοπαθής και ταπεινός. Ούτε του άρεσε να δείχνεται ούτε τίποτα. Πολύ σπάνιο χάρισμα για τόσο επιτυχημένο καλλιτέχνη.”
“Το συμβάν δυστυχώς το έμαθα από την τηλεόραση. Έβλεπε μια πρωινή εκπομπή, έβγαλαν έκτακτο και το ανακοίνωσαν. Δεν ήθελα να το πιστέψω καθόλου. Συνέχιζα να βλέπω, άλλαζα κανάλια με μεγάλη περιέργεια και περίμενα ότι θα βγουν και θα πουν ότι δεν ισχύει. Στεναχωρήθηκα πολύ. Μου βγήκα και ένας εγωισμός. Θυμάμαι είχα πει στον εαυτό μου ότι άμα ήταν κάποιος άλλος δεν θα με πείραζε και τόσο πολύ. Η αλήθεια είναι ότι χάθηκε μια μεγάλη καλλιτεχνική αξία.”
“Δεν έχω καταφέρει να πάω ποτέ. Ούτε στο σημείο, ούτε στο μνήμα. Θέλω να το κάνω και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα πάω. Τι να σου πω, μακάρι να ξαναγυρνούσε πίσω, αλλά ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται”.