Γρηγόρης Ελευθερίου: Ο πολύ real μπαμπάς πίσω από το babaka.gr
Με χιούμορ, τρυφερότητα και αποστομωτική ειλικρίνεια, ο Γρηγόρης Ελευθερίου –δημιουργός του viral babaka.gr– δίνει φωνή σε μωρά και νήπια, «ντύνει» με σενάρια την πιο χαοτική καθημερινότητα ενός γονέα και υπενθυμίζει πως, στην πατρότητα, δεν υπάρχουν ειδικοί. Υπάρχουν μόνο ερασιτέχνες με αγάπη.
- 15/06/2025
Πριν από περίπου έναν χρόνο, στην πλατφόρμα του TikTok μου εμφανίστηκε ένας μπέμπης, ο Φίλιππος 16 μηνών, με τη μορφή ενήλικα άνδρα. Κάθισε στο τραπέζι για «να τα πει» με ένα φίλο του, αλλά πριν ξεκινήσει η συζήτηση, στο αθέατο πλάνο εμφανίστηκε ένας σερβιτόρος να πάρει παραγγελία. Ο μπέμπης, με περίσσεια μαγκιά, ζήτησε να παραγγείλει 250ml γαλατάκι και ο βουβός σερβιτόρος φέρεται να τον ρώτησε εάν θέλει το γάλα της μητέρας του. «Της δικιάς σου!», απάντησε παρεξηγημένα ο μπέμπης και λίγες στιγμές μετά, συνειδητοποιώντας ότι είναι μωρό, ζήτησε συγγνώμη και είπε, «ε, ναι, ναι, της μάνας μου!». Ξεκαρδίστηκα στα γέλια και, πριν δω όλο το βίντεο έκανα like, follow, share κατενθουσιασμένη από το περιεχόμενο του creator. Αφού απόλαυσα όλο το βίντεο, μπήκα να δω το προφίλ babaka.gr για να βρω κι άλλα βίντεο. Κανένα δεν με απογοήτευσε, αλλά διαπίστωσα ότι «ο Φίλιππος 16 μηνών» είχε γίνει viral, δεν ήμουν μόνο εγώ που τον ανακάλυψα.
Ποιος είναι αυτός ο άνδρας, που έδινε φωνή σε παιδιά από λίγων μηνών έως νήπια, με τόσο χιούμορ; Είναι ένας συνθέτης – μουσικός, που έχει λάβει παγκόσμιες διακρίσεις, που έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές, αλλά η μεγαλύτερη αξίωσή του είναι η ιδιότητά του ως «ερασιτέχνης μπαμπάς» – και ακούει στο όνομα Γρηγόρης Ελευθερίου (ή Greg Eleftheriou, όπως θα τον βρεις στο προσωπικό του site).
Το εκπληκτικό με τον Γρηγόρη, είναι πως, παρά την υπερβολή των σεναρίων προκειμένου να επιτύχει την κωμωδία, είτε εμφανίζεται ως μπέμπης, είτε ως διάφορες κατηγορίες γονέων, είτε ως ειδησεογράφος του «γοnews», αυτό που βλέπεις είναι ο εαυτός του. Δεν προσπαθεί καθόλου να γίνει «ηθοποιός» ή η περσόνα αυτού που αναπαριστά και παρ’ όλ’ αυτά, το πετυχαίνει ούτως ή άλλως. Εκτός TikTok και Instagram, είναι χαλαρός, με χιούμορ και χωρίς να συνειδητοποιεί απόλυτα «τι είδους συνέντευξη» θέλουμε να του πάρουμε, παρότι έχει δώσει αρκετές. Αλλά τελικά, θα σου απαντήσει, όπως θα σου απαντούσε ένας φιλικός μπαμπάς στις κούνιες, αν τον ρωτούσες κάτι για την καθημερινότητά του, του τύπου «εσείς τι ώρα κοιμίζετε τον μικρό;».
Για την καλύτερη ανάγνωση της συνέντευξης που ακολουθεί, θα σας πρότεινα να ανατρέξετε στο περιεχόμενό του, καθότι ακολουθούν διάφορα insides.
Περιγράφεις τον εαυτό σου, ως ερασιτέχνη μπαμπά. Πότε ξεκίνησες την καριέρα σου σε αυτόν τον τομέα;
Ερασιτέχνης μπαμπάς είμαι από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε η κόρη μου, δηλαδή σχεδόν 3,5 χρόνια τώρα. Αν η γονεϊκότητα είναι τέχνη, τότε είμαι όντως ερασιτέχνης. Με την έννοια ότι μαθαίνω συνέχεια και ότι είναι κάτι το οποίο αγαπάω πολύ – κι ας με γονατίζει.
Είναι απαιτητικοί «πελάτες» τα παιδιά. Είναι όμως και πηγή έμπνευσης. Σε ποια στιγμή σκαρφίστηκες το concept του babaka.gr;
Διάφορα γεγονότα με οδήγησαν στο να αρχίσω το babaka. Πρώτον, έχω δυνατά ένσημα στη γονεϊκότητα, δηλαδή έχω μείνει αρκετές μέρες μόνος μου με την κόρη μου, έχω κάνει υπερατλαντικά ταξίδια μαζί της σε διάφορες ηλικίες και καθημερινά περνάμε μαζί πολλές ώρες. Οπότε είναι μεγάλο μέρος της καθημερινότητας και της ζωής μου. Δεύτερον, πολλές φορές σε διάφορες στιγμές συνέκρινα τι κάνω εγώ σε σχέση με τον πατέρα μου, τον παππού μου κλπ. Υπάρχουν τεράστιες διαφορές στο πώς είμαστε ως μπαμπάδες, για διάφορους λόγους, κι αυτό θεωρώ ότι έχει φοβερό ενδιαφέρον κοινωνικά. Έτσι, σιγά σιγά κάποια στιγμή ένιωσα ότι θα ήθελα να δοκιμάσω να κάνω κωμωδία -που πάντα έκανα στις παρέες μου- αλλά με άξονα την νέα μου πτυχή, αυτήν του μπαμπά. Είναι σημαντικό να βλέπουμε και τους μπαμπάδες να σχολιάζουν τη γονεϊκότητα, γιατί πια είμαστε κι εμείς πολύ μέσα στην διαδικασία του parenting. Το να είσαι γονέας με τα σύγχρονα κριτήρια είναι απαιτητική δουλειά.
Πες μας ένα περιστατικό με το παιδί, πχ ένα tantrum, μια ατάκα, που εκείνη τη στιγμή βρήκες την ψυχραιμία να πεις, «οκ, πρέπει να γίνει βιντεάκι!».
Η αλήθεια είναι πως όταν συμβαίνουν τα πράγματα δεν σκέφτομαι το content και την κωμωδία. Ζω εντελώς σε εκείνη τη στιγμή για να βρεθεί μια λύση, για να ξεπεράσει η κόρη μου κάτι ή να την βοηθήσω κάπως. Όταν ηρεμώ όμως και σκέφτομαι την ημέρα που είχα, κρατάω σημειώσεις και καταγράφω ατάκες και γεγονότα που μπορούν να έχουν κάτι χιουμοριστικό μέσα τους. Επίσης, αντλώ έμπνευση και από άλλα παιδιά που βλέπω έξω ή άλλους γονείς. Σαν άνθρωπος, έχω το μικρόβιο της παρατήρησης, παρατηρώ τα πάντα. Και αυτό με βοηθάει και μου δίνει ιδέες.
Το χιούμορ σου σε βοηθά να είσαι καλύτερος πατέρας; Με το να διακωμωδήσεις μια κατάσταση ή μια συμπεριφορά, διευκολύνεις και τον τρόπο που αντιμετωπίζεις το παιδί στην καθημερινότητα;
Το χιούμορ βοηθάει γενικά τη ζωή νομίζω. Αυτό που αναφέρεις, για να σου είμαι ειλικρινής, είναι ο στόχος μου. Να αντιμετωπίζω περισσότερα πράγματα με χιούμορ, αλλά προς έκπληξη ίσως, είμαι πολύ αγχώδης ταυτόχρονα. Πολλές φορές το άγχος νικά τη διάθεσή μου για να διακωμωδήσω τα πράγματα. Θα ήθελα να μπορούσα να το ενεργοποιήσω τη στιγμή που το βιώνω και όχι ετεροχρονισμένα. Θα πέρναγα αρκετά καλύτερα. Σίγουρα, η ενσυναίσθηση με βοηθά να είμαι καλύτερος πατέρας. Καμιά φορά σκέφτομαι «πόσες απαιτήσεις έχω από ένα τρίχρονο; Τι να πρωτοκαταφέρει να διαχειριστεί κι αυτό;», οπότε χαλαρώνω και μαλακώνω. Το χιούμορ και η ενσυναίσθηση είναι τέλεια εργαλεία για την καθημερινότητα.
«Πόσο χρονών είστε; 30; Φαίνεστε 35, άρα ναι, σίγουρα έχετε παιδιά». Είναι πραγματική πεποίθηση; Νιώθεις κάποιες φορές τόσο κουρασμένος;
Ωραίο το inside! Είμαι 34, και βλέπω φωτογραφίες όταν η κόρη μου ήταν 5 μηνών πχ, και είμαι 10 χρόνια νεότερος. Είναι πολύ κουραστική η γονεϊκότητα, ειδικά αν ένα ζευγάρι έχει από δυο δουλειές ο καθένας, απειροελάχιστη εξωτερική βοήθεια και θέλουν να μεγαλώσουν προσεκτικά ένα παιδί. Οπότε αυτό σε κουράζει, και ίσως σε γερνάει γρηγορότερα. Τα περισσότερα πράγματα που λέω στα βίντεο τα πιστεύω, απλά κάποιες φορές ίσως υπερβάλλω, δείχνοντάς τα πιο αστεία.
«Μπαμπάκα σ’ αγαπώ πολύ»: Είναι η μαγική φράση που τα σβήνει όλα. Όταν όμως συμβαίνει το «Δεν σ’αγαπάω, φύγε» τι σκέφτεσαι; Μιλάμε συχνά για τις «μαμαδοτύψεις», μπορείς να δώσεις μια αντίστοιχη οπτική του πατέρα;
Πολύ διαβασμένη είσαι! (γελάει). Όταν ακούω τέτοια σχόλια που θα μου πει «δε σε αγαπάω, φύγε», προσπαθώ να μην το πάρω προσωπικά. Πάντα υπάρχει ένας λόγος που το λέει και σίγουρα δεν είναι ότι δεν με αγαπάει. Μπορεί να θέλει να περάσει χρόνο μόνο με τη μαμά της, μπορεί να θέλει να κάνει διάλειμμα από το να με βλέπει. Οπότε το εκλογικεύω. Φαντάζομαι και στην εφηβεία θα ακούσω πολλά τέτοια και χειρότερα, αλλά ξέρω ότι με αγαπάει, δεν το αμφισβητώ αυτό. Το εκλογικεύω για να το «σηκώσω» κι αυτό. Τύψεις τώρα, έχουμε όλοι οι άνθρωποι όταν μας απασχολεί κάτι. Μπορεί να θυμώσω και να εκφραστώ λάθος μπροστά της και μετά να έχω φοβερές τύψεις. Απλά επίσης πιστεύω, και θέλω κάπου να το πω, ότι ποτέ δεν φταίνε τα παιδιά για τα νεύρα που μπορεί να έχουμε στη διαδικασία της γονεϊκότητας. Κάτι άλλο μας ενοχλεί βαθύτερα. Μπορεί να νιώθουμε μόνοι, μπορεί να νιώθουμε μη ικανοί, πολλά πράγματα. Πάντως πιστεύω ότι δεν φταίνε ποτέ τα παιδιά στο πώς το διαχειριζόμαστε εμείς.
Μίλησέ μας για την «Ένωση Φίλων Χωρίς Παιδιά».
Είναι αυτοί οι φίλοι που θα σε ρωτήσουν «τι κάνει το παιδί;» και εσύ θα αρχίσεις να μιλάς για ένα τέταρτο σερί, με λεπτομέρειες που δεν μπορούν να καταλάβουν ή να νιώσουν – επειδή απλά θες να τα βγάλεις από μέσα σου. Ίσως φτιάξανε μια Ένωση για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους από το πόσο καταιγιστικοί μπορεί να είμαστε εμείς οι γονείς όταν μιλάμε για τα παιδιά. Νομίζω συναντιούνται κάθε πρώτη Παρασκευή του μήνα για νέα guidelines, και το πάνε μέχρι αργά. Τι ανάγκη έχουν; (γελάει)
Σύμφωνα με το γοnews, το ρεκόρ tantrum έφτασε τις 9 φορές μέσα στην ίδια ημέρα. Το ερώτημα είναι, πώς αντιμετωπίζεις το πρώτο tantrum της ημέρας και πως αντιμετωπίζεις το τέταρτο, πέμπτο ή, τέλος πάντων, ένατο της ημέρας;
Το δεύτερο έτος της ηλικίας της κόρης μου ήταν απελπιστικά γεμάτο με tantrum. Εννέα σερί δε φτάσαμε ποτέ, ευτυχώς, αλλά είχε μπόλικα και με διάρκεια. Και με ρίχτερ! Νομίζω τα tantrum είναι μαύρη τρύπα ενέργειας, σου ρουφάνε ό,τι έχεις μέσα σου. Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να τα σταματήσεις. Μόνο ίσως στην αρχή, πριν πάει να αρπάξει η φωτιά. Μετά το λούζεσαι όλο, στεκόμενος εκεί δίπλα, παρέχοντας μια ασφάλεια και κοιτώντας να μην χτυπήσει το παιδί. Αλλά στο τρίτο -τέταρτο της ημέρας είσαι για αποκατάσταση σε νοσοκομείο, δεν το συζητώ. Εκείνη την περίοδο, σε κάτι διακοπές μας, έκανε tantrum στον ύπνο της και φώναζε «φύγε μπαμπά» και παραλίγο να φωνάξουν την αστυνομία γιατί νόμιζαν ότι κάνω κάτι κακό στο παιδί. Καθόμουν 5 το πρωί σε μια κουνιστή καρέκλα που είχε έξω από δωμάτιό μας. Ζωάρα ε; Άντε, καλό καλοκαίρι!
Πολλές φορές θίγεις, με εξαιρετικό χιούμορ, θέματα σοβαρά. Π.χ. Ο χαρακτήρας του Πάνου, 11 μηνών, αναφέρει για το Instagram των γονιών του «Μας δείχνουν στον κόσμο! Τι κάνουμε! Πώς τρώμε!». Ποια είναι πραγματικά η άποψή σου στο θέμα της εμφάνισης των παιδιών στα προφίλ των γονιών τους;
Κοίτα, εγώ αντιμετωπίζω την κόρη μου ως έναν άλλον άνθρωπο. Έναν άλλον άνθρωπο, με ανάγκες, επιθυμίες, δικαιώματα. Δεν την θεωρώ «κτήμα» μου. Θεωρώ λοιπόν πως τα παιδιά σε μικρές ηλικίες – μη σου πω και σε πιο μεγάλες – δεν μπορούν να συναινέσουν για το αν θα φανούν στα social media μας. Εκτός από επικίνδυνο, με την έννοια ότι δεν ξέρεις ποιος θα δει την εικόνα και τι θα την κάνει, είναι και απερίσκεπτο επειδή στα social όλοι έχουμε δεχτεί ότι το δημόσιο υλικό μπορεί να χρησιμοποιείται οπωσδήποτε, ακόμα και από ΑΙ μηχανές. Συνεπώς, δεν θέλω καθόλου να εκθέσω το παιδί μου σε κάτι τέτοιο. Όπως δεν θα μου άρεσε η δική μου μητέρα για παράδειγμα, να έδειχνε σε όλους της τους φίλους πώς έτρωγα ή πώς έλεγα μια λέξη όταν ήμουν μικρός. Διαφωνώ πολύ με το να εκθέτουμε τα παιδιά εκεί, πόσο μάλλον να τα εργαλειοποιούμε κιόλας.
Θα ήθελα πολύ να μάθω, εάν αυτά που διακωμωδείς είναι μέρος της πραγματικότητάς σου. Εννοώ, εσείς, τρώτε σπόρους chia ή είστε τίποτα ξενέρωτοι; Μιλάτε αγγλικά μεταξύ σας, προκειμένου να εξαφανιστεί ένα γλυκό από το πλάνο; (hide it! Hide it!)
Όπως σου είπα, όλα είναι εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, είτε αυτούσια, είτε με υπερβολή και φαντασία. Εννοείται τρώμε σπόρους chia και εννοείται μιλάμε αγγλικά! Καμιά φορά, για να αποφύγεις μανούρες πρέπει να καταστρώσεις ένα πλάνο γρήγορα. “There is an ice cream place there, let’s go this way!”, επειδή μπορεί να μην κάνει καλό να φάει άλλη ζάχαρη σε μια μέρα. Επίσης, η συνεννόηση στα αγγλικά βοηθά αν θες να χαράξετε στα γρήγορα μια κοινή γραμμή, κάτι που τελικά, βοηθάει πολύ τα παιδιά, το να συμφωνούν οι δύο γονείς. “Last τσουλήθρα and then we go, έτσι;”.
Είναι πραγματικά ευφυής ο τρόπος που εκφράζεις τις σκέψεις των παιδιών. Κάποια στιγμή, ο χαρακτήρας «Μάξιμος 3 ετών» που του έφεραν νταντά προκειμένου οι γονείς του να βγουν έξω, αποφασίζει να την «δοκιμάσει». Τότε, η νταντά, για να τον κατευνάσει, αρχίζει να μιλάει για συναισθήματα. Ο Μάξιμος σχολιάζει «τι συναισθήματα μου λέει; Πάνες φοράω ακόμα». Προσωπικά, ως μητέρα, όταν είμαι στις καλές μου, μιλάω κι εγώ τη γλώσσα του gentle parenting. Ταυτόχρονα όμως, σκέφτομαι ότι αν είχε στόμα το παιδί θα μου έλεγε κάτι σαν αυτό, του Μάξιμου. Πού βρίσκεσαι πραγματικά σε σχέση με όλο αυτό;
Είναι η ενσυναίσθηση που λέγαμε, να συναισθανθείς πώς μπορεί να νιώθει το παιδί. Βοηθάει τόσο το παιδί, όσο και σένα. Αλλά ναι, το είπα και πριν, κι εγώ καμιά φορά απαιτώ δύσκολα πράγματα από την κόρη μου να διαχειριστεί και να καταλάβει. Το gentle parenting το μαθαίνω κάθε μέρα. Η γονεϊκότητα δεν έρχεται με manual. Παλιότερα έκανα λάθη και δεν ήμουν καλός στην οριοθέτηση. Τώρα προσπαθώ να οριοθετώ ατσάλινα, αλλά ταυτόχρονα με ενσυναίσθηση. Θέλω η κόρη μου να μην με κάνει ό,τι θέλει, αλλά ταυτόχρονα θέλω να νιώθει ότι αυτό που αισθάνεται έχει σημασία, ότι αυτό που θέλει, έχει αξία. Απλά κι αυτό που θέλω εγώ έχει (γελάει). Είναι δύσκολη η ισορροπία και ιστορικά εμείς είμαστε η πρώτη γενιά γονιών που το κάνουμε. Σίγουρα θα κάνουμε λάθη, αλλά θεωρώ πολύ υγιές το ότι δεν κάνουμε τα λάθη των γονιών μας. Αυτή είναι η πρόοδος και η εξέλιξη. Η τελειότητα δεν υπάρχει.
Το περίμενες ότι μέσα σε έναν χρόνο θα έχει τόσο μεγάλη απήχηση το babaka.gr; Σου μιλάει ο κόσμος στον δρόμο; Πως νιώθεις για αυτό;
Αισθανόμουν ότι έχει πλάκα, δεν περίμενα τέτοια απήχηση, όχι. Ευτυχώς, είμαι μαθημένος να εκθέτω τον εαυτό μου, μοιραζόμουν μουσική, έκανα συναυλίες ως μουσικός, απλά αυτό είναι λίγο διαφορετικό. Πια το πρόσωπό μου είναι αναγνωρίσιμο. Ακόμα μαθαίνω να διαχειρίζομαι το ότι φαίνομαι οικείος σε πολλούς ανθρώπους. Έχει ενδιαφέρον, γιατί γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους που θα μου μιλήσουν και χαίρομαι που αισθανόμαστε καλά όταν συμβαίνει αυτό κι έχουμε κάτι να μοιραστούμε. Ευτυχώς, δεν δίνω συμβουλές στα social media και δεν αισθάνομαι και το βάρος του ότι πρέπει να τα κάνω όλα σωστά επειδή μπορεί να με κοιτάνε τέσσερις γονείς σε μια παιδική χαρά. Οπότε είμαι χαλαρός και χαίρομαι που ο κόσμος διασκεδάζει και ταυτίζεται με αυτό που κάνω.
Κι επειδή, κάνοντας πλάκα, λέμε συνήθως τις πιο σοβαρές μας αλήθειες, στα βίντεο του Γρηγόρη Ελευθερίου στο babaka.gr, θα βρείτε πολλή τροφή για σκέψη. Επίτηδες δεν έκανα στερεοτυπικές ερωτήσεις που να αφορούν τον ρόλο του πατέρα στη σύγχρονη κοινωνία. Νομίζω ότι, πραγματικά, έχει απαντήσει στα περισσότερα ήδη, μέσω του περιεχομένου που μοιράζεται, ως ερασιτέχνης μπαμπάς. Από τα πιο σοβαρά που έχει πει όμως, κρατάω αυτό:
«Οι ενήλικες σκεφτόμαστε πολύ τις τελευταίες φορές. Σπάνια σκεφτόμαστε τις πρώτες. Στα περσινά μου γενέθλια διαπίστωσα ότι η κόρη μου τραγούδησε για πρώτη φορά το γενέθλιο τραγούδι και σκέφτηκα, πόσες φορές λέω «α είναι η πρώτη φορά που έκανε κάτι». Έτσι, με έμαθε να σκέφτομαι περισσότερο τις πρώτες φορές, που είναι χρήσιμο υπαρξιακά, αλλά κάποιες φορές αλλάζει και το πώς βιώνουμε την καθημερινότητα της γονεικότητας. Πολύ όμορφο αυτό, δεν είναι;».