Η αλήθεια για το Release Athens Festival, από τους ανθρώπους που το δημιούργησαν
Οι Γιάννης Μιράμπιτας και Θωμάς Μαχαίρας, επικεφαλής της διοργάνωσης που αποτελεί σημείο αναφοράς στη συναυλιακή Αθήνα, κάνουν απολογισμό για το Φεστιβάλ που εισέρχεται στον δέκατο χρόνο λειτουργίας του και απαντούν για τη δικαστική περιπέτεια με τον δήμο Καλλιθέας, αλλά και τις αιχμές για την επιλογή των support groups.
- 03/07/2025
Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τον συναυλιακό χάρτη της Αθήνας χωρίς το Release Festival στην Πλατεία Νερού, το οποίο από το 2016 αποτελεί σημείο αναφοράς, hotspot ή όπως αλλιώς το ονομάζουν οι νεότερες γενιές που το ανακαλύπτουν και το ανανεώνουν.
Ακόμη και μετά την περσινή δικαστική περιπέτεια -με καταγγελίες για ηχορύπανση, εκτός άλλων- οι επικεφαλής της διοργάνωσης, ο γενικός διευθυντής Γιάννης Μιράμπιτας και ο καλλιτεχνικός διευθυντής Θωμάς Μαχαίρας, δηλώνουν ότι ο θεσμός ήρθε για να μείνει. Απόδειξη, άλλωστε, είναι το φετινό lineup, το οποίο συγκέντρωσε (από την έναρξη της 7ης Ιουνίου) ονόματα όπως οι Παύλος Παυλίδης και Κ.Βήτα, IDLES, Fontaines D.C., το πανκ δίδυμο Bob Vylan (που πρόσφατα στο Γκλαστονμπέρι δημιούργησε «γεγονός» παίρνοντας θέση υπέρ της Παλαιστίνης), οι Prodigy, ο μέγας Μορισέι, το απόλυτο Pop Icon Kylie, οι Supergrass, οι Gojira, οι Dream Theater, Mastodon και οι Haken (τρία συγκροτήματα με τα οποία ολοκληρώνεται η διοργάνωση).
Όλα ξεκίνησαν πάντως την 1η Ιουνίου 2016, όταν το Release Athens άνοιξε τις πύλες του στην Πλατεία Νερού. Η εμφάνιση της μαυροντυμένης P.J. Harvey, το live των Sigur Ros υπό βροχή και οι συναυλίες των Brian Jonestown Massacre και Slowdive έδειξαν τις προθέσεις όλων. Καθώς το Φεστιβάλ φτάνει στην πρώτη δεκαετία του -τον πρώτο κύκλο, σαν να λέμε- απευθυνθήκαμε στο δίδυμο που κινεί τα νήματα ζητώντας έναν δημιουργικό απολογισμό.
Γιάννης Μιράμπιτας: «Το Release Athens είναι ένας μαραθώνιος, όχι σπριντ»
Ποιο ήταν το θετικότερο σχόλιο που έχετε ακούσει για τη διοργάνωση;
Αυτό που ακούμε ξανά και ξανά είναι ότι το Release είναι απόλυτα οργανωμένο και σέβεται το κοινό του. Ότι ο κόσμος νιώθει ασφάλεια, εμπιστοσύνη και περνάει πραγματικά καλά. Πολλοί μας λένε πως νιώθουν «σαν στο σπίτι τους» και ότι περιμένουν όλο τον χρόνο για αυτές τις ημέρες. Είναι οι στιγμές που μένουν στο κοινό μας, τα τραγούδια που μετατρέπονται σε αναμνήσεις, οι άνθρωποι που συναντιούνται ξανά και ξανά κάθε καλοκαίρι. Κι αυτό μας επιβεβαιώνει ότι το Release Athens δεν είναι απλώς ένα φεστιβάλ, αλλά μια εμπειρία που μένει. Ακριβώς όπως εκφράζει – με απόλυτη ειλικρίνεια – και το tagline μας #makingmemoriestogether.
Ποια ένσταση ή παρατήρηση σας είχε βάλει σε σκέψεις;
Μια παρατήρηση που ακούμε συχνά, ειδικά από το κοινό που μας επισκέπτεται από την επαρχία, είναι η απορία γιατί το φεστιβάλ δεν είναι συνεχόμενο, όπως συμβαίνει σε άλλα αντίστοιχα μεγάλα του εξωτερικού. Είναι απολύτως κατανοητό και δείχνει πως το κοινό θέλει ακόμα περισσότερο Release, κάτι που για εμάς είναι τιμή. Η αλήθεια είναι ότι η μη συνεχόμενη ροή προκύπτει από μια σειρά πρακτικών παραμέτρων όπως η διαθεσιμότητα των καλλιτεχνών και οι απαιτήσεις των παραγωγών τους. Τα μεγάλα διεθνή ονόματα περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο, με εξαντλητικά logistics και περιορισμένα «παράθυρα» μετακίνησης. Δεν είναι εύκολο να βρεθούν όλοι διαθέσιμοι μέσα σε μια συμπυκνωμένη εβδομάδα και αν επιμέναμε να τα χωρέσουμε όλα συνεχόμενα, θα χάναμε σημαντικά acts από το συνολικό μας lineup.
Έπειτα είναι οι τεχνικές και παραγωγικές απαιτήσεις. Κάθε headline εμφάνιση έχει τη δική της σκηνική κατασκευή, φώτα, ήχο, video walls, custom set-ups, απαιτήσεις ασφαλείας και άλλα. Συχνά, χρειάζονται τουλάχιστον 1-2 μέρες για να στηθεί και να ξεστηθεί σωστά κάθε μεγάλη παραγωγή. Αντιλαμβάνεστε, ότι όταν μιλάμε για διεθνή standards, δεν γίνεται να γίνουν εκπτώσεις.
Υπάρχει τέλος και μια στρατηγική επιλογή πίσω από αυτή τη δομή, προκειμένου να δίνουμε στον κόσμο τη δυνατότητα να έρθει στοχευμένα στις ημέρες που τον ενδιαφέρουν περισσότερο, να ξεκουράζεται ενδιάμεσα και να επιστρέφει γεμάτος ενέργεια. Το Release Athens είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ, και προσπαθούμε κάθε χρονιά να το φέρνουμε εις πέρας με τρόπο βιώσιμο για το κοινό μας σε όλα τα επίπεδα. Φυσικά, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν βλέπουμε την επιθυμία για πιο συμπαγή εμπειρία. Αν προκύψουν οι συνθήκες με κατάλληλη υποδομή, συμμετοχή κοινού και την απαραίτητη διαθεσιμότητα καλλιτεχνών είμαστε οι πρώτοι που θα θέλαμε να το δούμε να γίνεται πραγματικότητα.
Με την ταυτότητα που έχει αποκτήσει μέσα στα χρόνια πιστεύετε ότι το Release θα μπορούσε να σταθεί και στα βόρεια προάστια ή σε άλλη περιοχή της Αττικής;
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η ταυτότητα που έχει διαμορφώσει από το 2016 ξεπερνάει τα όρια ενός «χώρου φιλοξενίας», όντας κάτι περισσότερο από μια σειρά συναυλιών. Το φεστιβάλ, φτάνοντας πλέον στα δέκα χρόνια ζωής, έχει αποκτήσει τη δική του κουλτούρα με σταθερές αξίες, ξεκάθαρη αισθητική και ένα κοινό – κυριολεκτικά εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων – που το ακολουθεί επειδή αναγνωρίζει σε αυτό συνέπεια, ποιότητα και σεβασμό. Δεν είναι απλώς η σκηνή, το line-up ή ο ήχος. Είναι ο τρόπος που προσεγγίζει τη μουσική, οι καλλιτεχνικές επιλογές που ισορροπούν ανάμεσα στο ιστορικό και το φρέσκο, στο εναλλακτικό και το κλασικό, στο συναίσθημα και την ενέργεια. Είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργείται από ένα κοινό που έρχεται να ακούσει, να νιώσει, να μοιραστεί. Συνεπώς, το φεστιβάλ θα μπορούσε να μεταφερθεί ή να επεκταθεί και σε άλλες περιοχές, ακόμη και στα βόρεια προάστια ή αλλού στην Αττική, αρκεί να υπάρχει ο κατάλληλος χώρος. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη κατάλληλων υποδομών, εύκολης και ασφαλούς πρόσβασης, επαρκούς χωρητικότητας για μεγάλο αριθμό θεατών και πλήρη κάλυψη σε επίπεδο ασφάλειας και τεχνικών προδιαγραφών. Χρειάζεται δηλαδή ένας χώρος που να μπορεί να στηρίξει διοργανωτικά, λειτουργικά και ποιοτικά ένα φεστιβάλ με τις απαιτήσεις, την προοπτική και το εύρος του Release Athens.
Εάν είχατε τη δυνατότητα να στείλετε μαγνητοσκοπημένες συναυλίες του Release για να παίζουν στον δημόσιο χώρο μεγάλων πόλεων της Ευρώπης – ως εναλλακτική προβολή της Ελλάδας-, ποιες εκδηλώσεις σας θα επιλέγατε;
Πιστεύω ότι θα διαλέγαμε εκείνες που αποτυπώνουν την Ελλάδα -και ειδικά την Αθήνα- όπως πραγματικά είναι σήμερα, δηλαδή ελεύθερη, πολύχρωμη, με έντονη καθημερινή ζωή, αντιθέσεις και πολιτιστικά δρώμενα κάθε είδους. Θα ξεκινούσα με τη συναυλία των Massive Attack, γιατί είχε βάθος, εικόνα και ουσία. Δεν ήταν απλώς ένα live υψηλής αισθητικής, ήταν μια εμπειρία που συνδύαζε τέχνη, πολιτική και κοινωνική ευαισθησία με τρόπο που σπάνια συναντάς σε φεστιβάλ. Η εμφάνιση των Slipknot θα άξιζε να προβληθεί γιατί αναδεικνύει μια Ελλάδα που δεν περιορίζεται σε αναμενόμενα μοτίβα. Δείχνει ότι η metal μουσική έχει ισχυρή παρουσία και μαζική απήχηση στη χώρα, με ένα κοινό οργανωμένο και εκδηλωτικό. Είναι μια εικόνα που ξαφνιάζει θετικά, ανατρέποντας στερεότυπα και προβάλλοντας μια πτυχή της σύγχρονης ελληνικής ταυτότητας που πολλοί στο εξωτερικό ενδεχομένως αγνοούν. Η παρουσία των Arctic Monkeys ήταν επίσης από τις πιο δυνατές στιγμές του φεστιβάλ για τη νεότερη γενιά. Έπαιξαν για δύο συνεχόμενες βραδιές, sold out, με περισσότερους από 40.000 νέους να γεμίζουν το χώρο. Στο κοινό υπήρχαν πολλοί νέοι, όχι μόνο από την Αθήνα ή άλλες πόλεις της Ελλάδας, αλλά και πολλοί επισκέπτες από το εξωτερικό. Ήταν από τις στιγμές που φάνηκε καθαρά ότι το φεστιβάλ έχει αρχίσει να λειτουργεί ως σημείο αναφοράς και για ανθρώπους πέρα από τα ελληνικά σύνορα. Επίσης, οι Judas Priest και ο Bruce Dickinson, ιδρυτικό μέλος των Iron Maiden, έφεραν την ιστορία της heavy metal στη σκηνή του Release Athens και το κοινό τους το ανταπέδωσε. Σε εκείνη τη βραδιά έβλεπες κυριολεκτικά τρεις γενιές μαζί. Είτε τους έβλεπες για πρώτη φορά είτε για πολλοστή, το πάθος και ο ενθουσιασμός ήταν το ίδιο. Τέλος, οι Fontaines D.C. ήταν μία από τις πιο ουσιαστικές στιγμές της φετινής χρονιάς. Μια μπάντα που φέρει τον σύγχρονο ευρωπαϊκό παλμό, με ένταση, νεύρο και αυθεντικότητα. Εάν έπαιζαν αυτές οι συναυλίες σε μια πλατεία στο Βερολίνο ή στο Παρίσι, νομίζω ότι θα έδειχναν μια Ελλάδα που δεν είναι “σκηνικό”, αλλά ζωντανός χώρος πολιτισμού.
Πέρσι το καλοκαίρι ο δήμαρχος Καλλιθέας κινήθηκε νομικά κατά του Φεστιβάλ με καταγγελίες. Ποια είναι η κατάληξη;
Πέρσι, λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία ο δήμαρχος Καλλιθέας επιχείρησε να το σταματήσει καταθέτοντας ασφαλιστικά μέτρα, με ισχυρισμούς για ηχορύπανση, έλλειψη αδειών, παρεμπόδιση πρόσβασης στην παραλία και άλλα ανυπόστατα θέματα. Όμως στις 6 Ιουνίου 2024, η αλήθεια αποκαταστάθηκε εκεί που μετράει: στη Δικαιοσύνη. Η αίτηση απορρίφθηκε στο σύνολό της ως αβάσιμη, τόσο νομικά όσο και ουσιαστικά, ενώ δεν έγινε δεκτή ούτε η προσπάθεια επιβολής προσωρινών διαταγών. Η απόφαση αυτή είναι πλέον τελεσίδικη και αμετάκλητη. Παρόλα αυτά, οι ίδιοι άνθρωποι συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν τα ίδια ψεύδη, αρνούμενοι να αποδεχτούν την απόλυτη δικαστική τους ήττα. Το Δικαστήριο ξεκαθάρισε ότι η Πλατεία Νερού είναι ιδιωτικό ακίνητο της Εταιρείας Ακινήτων του Δημοσίου, βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλης και είναι από τη φύση του κατάλληλο για μεγάλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ο χώρος πληροί όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές ασφαλείας και λειτουργεί με απόλυτα νόμιμες άδειες, εκδομένες από τις αρμόδιες αρχές. Οι καταγγελίες που έγιναν περί όχλησης έχουν ήδη ελεγχθεί και αποδείχθηκε ότι δεν ευσταθούν. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια μικρή ομάδα ανθρώπων (δεν ξεπερνούν τους 10-15), που συστηματικά συνεχίζει τις συκοφαντικές επιθέσεις, αδιαφορώντας για τη δικαστική πραγματικότητα προσπαθώντας να μετατρέψει τον πολιτισμό σε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης. Την ίδια στιγμή, περισσότεροι από 40.000 κάτοικοι των γύρω περιοχών συμμετέχουν κάθε χρόνο στο φεστιβάλ, αποδεικνύοντας ότι η τοπική κοινωνία το στηρίζει ενεργά και το θεωρεί μέρος της ζωής της. Το Release Athens είναι και φέτος εδώ, αποδεικνύοντας κάτι πολύ απλό: όταν έχεις κάνει σωστά τη δουλειά σου, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Θωμάς Μαχαίρας: «Το Release είναι μια ισορροπία ανάμεσα στο ψαγμένο και το mainstream»
Για ποια συναυλία μπορεί να ήσασταν συγκρατημένοι, αλλά τελικά απέδωσε;
Για καμία. Και αυτό διότι όταν κλείνουμε το πρόγραμμα μίας ημέρας του Release Athens – κατά βάση το headliner όνομα που, κακά τα ψέματα, είναι εκείνο που θα πουλήσει τα περισσότερα εισιτήρια – έχουμε πάντα συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό μας και αντίστοιχες προσδοκίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτές μπορεί να δικαιωθούν με τρόπο εντυπωσιακότερο από εκείνον που περιμέναμε ή, σπανιότερα, και να διαψευστούν. Ειδική μνεία θα έκανα στο διπλό sold-out των Arctic Monkeys, το 2023, όχι μόνο για τα 40,000 εισιτήρια αλλά και για το ότι ήταν δύο καθαρά μουσικές εμφανίσεις, χωρίς «βαριά» παραγωγή και κάθε είδους εντυπωσιακά τεχνάσματα, και στις απολαυστικές επιστροφές των Pulp, Massive Attack και The Offspring, το 2024, τρία shows πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, με κοινό παρονομαστή τη σπουδαία απόδοση των headliners και τον πάρα πολύ κόσμο που τα παρακολούθησε.
Στο παρελθόν οι τοπικές μπάντες αμείβονταν για να εμφανιστούν; Πώς τις επιλέγετε και πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορεί να αναδειχθεί ένα τοπικό σχήμα; Φέτος δεν έχετε εντάξει τοπικούς καλλιτέχνες στο πρόγραμμα, γιατί;
Όλες οι εγχώριες μπάντες που έχουν εμφανιστεί στο Release Athens έχουν πληρωθεί. Και δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις όπου αυτές ήταν headliners ή sub-headliners (όπως οι Στέρεο Νόβα ή οι 1000mods), ούτε στις αμιγώς ελληνικές βραδιές, με ονόματα όπως ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Παύλος Παυλίδης. Κάθε support μπάντα, ακόμα κι αν έπαιξε στις 5.15 το απόγευμα, κάτω από τον καυτό ήλιο και μπροστά σε λίγο κόσμο, έχει πληρωθεί την προβλεπόμενη αμοιβή, έχει υποστηριχθεί από την ομάδα παραγωγής του φεστιβάλ σε κάθε της τεχνική ανάγκη, έχει προβληθεί μέσα από το συνολικό promo που κάνουμε κι έχει απολαύσει την καλύτερη δυνατή φιλοξενία στο backstage. Από εκεί και πέρα, θα ήθελα να εκφράσω τη λύπη μου για το γεγονός πως τα τελευταία δύο χρόνια, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, δεν βάζουμε πλέον εγχώρια support σχήματα να ανοίξουν τις ημέρες του φεστιβάλ. Όμως, αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες. Ο πρώτος από αυτούς έχει να κάνει με το ότι, χωρίς να γνωρίζουμε το πώς και το γιατί, υπήρξε μια παραφιλολογία, περισσότερο ένα γελοίο κουτσομπολιό στα social media, από κάποιους που διέδιδαν πως το Release Athens ζητάει χρήματα – μεγάλα ποσά, μάλιστα – ώστε να προσφέρει τα εκάστοτε support slots σε ενδιαφερόμενες μπάντες.
Προσωπικά, μιας και άπτεται απόλυτα των δικών μου αρμοδιοτήτων, έχω εξηγήσει σε όσους επιχείρησαν να προτείνουν κάποιου είδους buy-in πως ΔΕΝ μας αφορά η συγκεκριμένη πρακτική. Επιλέγουμε τους καλλιτέχνες που θεωρούμε πως έχουν κάποιες ποιοτικές προδιαγραφές ώστε να εμφανιστούν στο φεστιβάλ, ανάλογα με το συνολικό ύφος της ημέρας και, ιδανικά, με το αν έχουν κάποιους ανθρώπους να δουλεύουν μαζί τους και να τους βοηθούν – με δυο λόγια, η ύπαρξη ενός, έστω στοιχειώδους, επαγγελματικού entourage βοηθάει. Κάθε χρόνο, λαμβάνουμε πολλά αιτήματα από εγχώριες μπάντες, περισσότερο ή λιγότερο γνωστές. Όπως καταλαβαίνετε, θα ήταν αδύνατο να τα ικανοποιήσουμε όλα. Κάποια στιγμή, είδαμε να διακινούνται αυτές οι φημολογίες περί… χιλιάδων ευρώ, κυρίως όσον αφορά στις επιλογές των support acts στις ημέρες με προσανατολισμό το metal και γενικά τον σκληρό ήχο, και απορήσαμε.
Πιθανότατα, για κάποιους να αποτελεί βολικότερη εξήγηση για το ότι επιλέξαμε κάποια ονόματα με τα κριτήρια που εμείς θέτουμε και όχι τους ίδιους. Σε κάθε περίπτωση, είναι κάτι που αρχικά μας έκανε να γελάσουμε αλλά στη συνέχεια μας εξόργισε. Το μόνο σίγουρο είναι το ότι καταδεικνύει πως η όποια ελληνική σκηνή έχει πολλές και άλυτες παθογένειες. Πέραν αυτού, στην απόφασή μας αυτή συντελεί και το ότι η κλιματική αλλαγή καθιστά τις συνθήκες πολύ δύσκολες, τόσο για τους καλλιτέχνες όσο και για το κοινό, κατά τη διάρκεια των πρώτων απογευματινών ωρών, ενώ δεν εισακούγονται κι από τις αρμόδιες αρχές οι εκκλήσεις μας για μια έστω μικρή παράταση του ωραρίου του φεστιβάλ, κάτι που θα μας έδινε το περιθώριο για τουλάχιστον μία ακόμα εμφάνιση στο πρόγραμμα.
Δυστυχώς, σε μια Αθήνα που το καλοκαίρι γεμίζει από μουσικές εκδηλώσεις – από το Καλλιμάρμαρο, το Ηρώδειο, την Τεχνόπολη, το Θέατρο Βράχων, τον κήπο του Μεγάρου, μέχρι το ΟΑΚΑ, τον Λυκαβηττό, το Κατράκειο, το Θέατρο Πέτρας και πολλούς χώρους ακόμα – κάποιοι εξακολουθούν να δηλώνουν «ενοχλημένοι» από τις συναυλίες στην Πλατεία Νερού. Δικαστικά οι αιτιάσεις τους απορρίφθηκαν οριστικά ως πλήρως αβάσιμες, οπότε αυτό που απέμεινε είναι μία συνεχιζόμενη διασπορά ψευδών και άστοχων ισχυρισμών, στα όρια της ακραίας εμμονής και μιας γραφικής μιζέριας που θυμίζει άλλες εποχές. Επειδή, λοιπόν, ως φεστιβάλ είμαστε νόμιμοι σε κάθε επίπεδο και κάθε παράμετρο, φροντίζουμε να τηρούμε το απαραίτητο curfew, παρότι θα θέλαμε να είμαστε σε θέση να προσφέρουμε στο κοινό μας και τους καλλιτέχνες που εμφανίζονται έστω και μισή ώρα περισσότερης δροσιάς.
Ας είναι, ο καθένας διαθέτει τη δική του αισθητική και τις δικές του αξίες. Για κάποιους, αποτελεί μέγιστο πρόβλημα η προσωρινή περίφραξη ενός ιδιωτικού χώρου, όπως είναι η Πλατεία Νερού, και το να ακούγεται συγκεκριμένη μουσική εντός του αστικού ιστού -αν ασχολούμασταν με άλλα μουσικά «είδη» πιθανότατα όλα θα ήταν καλά. Προσωπικά, θυμάμαι να κοιτάζω ξανά, πριν λίγες ημέρες, αυτούς τους δύο τεράστιους κάδους σκουπιδιών που είναι βυθισμένοι εδώ και πολύ καιρό στα γαλανά νερά που βρίσκονται μπροστά στο χώρο που γίνεται το Φεστιβάλ, και να αναρωτιέμαι με τι ακριβώς ασχολούνται οι τοπικοί «άρχοντες» σε αυτή τη χώρα.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ισορροπείς ανάμεσα σε ένα «ψαγμένο» κοινό και πιο mainstream headliners;
Η συγκεκριμένη ισορροπία είναι κάτι που χαρακτηρίζει το Release Athens από την πρώτη ημέρα. Επιδιώκουμε να έχουμε πάντα ένα lineup που θα είναι πολυσυλλεκτικό και θα απευθύνεται σε κόσμο με διαφορετικά γούστα και απαιτήσεις. Δεν θέλουμε τα στεγανά και τους περιορισμούς όσον αφορά στα μουσικά είδη που καλύπτει κάθε χρόνο το φεστιβάλ, και θεωρώ πως το αποδεικνύουμε έμπρακτα. Και, ανάμεσα σε εκατοντάδες ονόματα της παγκόσμιας σκηνής που έχουμε φιλοξενήσει, είμαστε ευτυχείς όταν υπάρχουν ιστορίες σαν αυτή των Ιρλανδών Fontaines D.C. τους οποίους πιστέψαμε από την πρώτη στιγμή, τους φέραμε να παίξουν στις 6:15 το απόγευμα για πρώτη φορά το 2019, τους ξαναφέραμε το 2022 όπου εμφανίστηκαν ως 3 ο όνομα και, πλέον, το 2025 είναι δικαιωματικά headliners και θα εμφανιστούν μπροστά σε πολύ κόσμο, ακριβώς τη στιγμή που συμβαίνει το ίδιο σε ολόκληρο τον κόσμο – με τις headline συναυλίες τους στο Λονδίνο και το Δουβλίνο να πραγματοποιούνται μπροστά σε περισσότερους από 40.000 θεατές η καθεμία!
Θεωρείτε ότι το Release Athens έχει συμβάλει στο να αλλάξει ο τρόπος που ψυχαγωγείται ο κόσμος το καλοκαίρι στην Αθήνα;
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί που περιμένουν τις ανακοινώσεις μας κάθε χρόνο, προγραμματίζοντας από νωρίς το καλοκαίρι τους ώστε να κατορθώσουν να παρευρεθούν σε μία ή περισσότερες ημέρες του Release Athens. Αυτή την υποστήριξη και την αγάπη του κοινού την εισπράττουμε από την πρώτη στιγμή και, όσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο έντονη. Το βασικό μότο του φεστιβάλ, το “Making Memories Together”, δεν είναι κάτι που το λέμε στον αέρα, αλλά το πιστεύουμε απόλυτα. Υπάρχει ένα τρίπτυχο – καλλιτέχνες, κοινό, διοργάνωση – όπου κάθε μέρος αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό στη δημιουργία αυτών των αναμνήσεων που θα μας συντροφεύουν ίσως σε ολόκληρη τη ζωή μας. Με δεδομένη τη συνεχή μας προσπάθεια να προσφέρουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες σε όλους, θεωρούμε πως το Release Athens έχει αλλάξει τη ζωή κάποιων ανθρώπων, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα, και θα συνεχίσει να το κάνει επιδιώκοντας πάντα να προσφέρει λίγη χαρά και αισιοδοξία, σε καιρούς που παραμένουν δύσκολοι και, ενίοτε, πραγματικά ζοφεροί. Είναι μια δύναμη που μόνο η μουσική και ο πολιτισμός, γενικά, έχουν.
Aγαπημένο σας κομμάτι από όλες τις μπάντες που έχουν παίξει στο Release Athens;
Αδύνατο να δώσω μία απάντηση που να με καλύπτει, έστω και ελάχιστα. Ως καλλιτεχνικός διευθυντής, παρακαλώ να μου επιτρέψετε να καταχραστώ τον διαδικτυακό χώρο και να παραθέσω πέντε από τα καλύτερα, με βάση και τις live εκτελέσεις τους στο Release Athens:
- Iggy Pop / “Gimme Danger”
- Richard Ashcroft / “Bitter Sweet Symphony”
- New Order / “Your Silent Face”
- Nick Cave and the Bad Seeds / “Jubilee Street”
- Sigur Ros / Untitled #8 (popplagið)
* Το Release Athens συνεχίζεται έως τις 23 Ιουλίου. Πρόγραμμα και εισιτήρια: https://www.releaseathens.gr/tickets/, more.com.