Ιωάννα Σκυφτού: Η φωτογράφος που σε εργοστάσια και βιομηχανικά τοπία βλέπει έργα τέχνης
Με τη δύναμη της φωτογραφικής της ματιάς και την εμπειρία της σε διεθνείς κολοσσούς όπως το Reuters και το BBC, η Ιωάννα Σκυφτού μετατρέπει εργοστάσια και γραμμές παραγωγής σε αφηρημένες, σχεδόν ζωγραφικές εικόνες που μαγνητίζουν το βλέμμα.
- 15/05/2025
Σε έναν κόσμο όπου η εικόνα έχει γίνει το κυρίαρχο μέσο επικοινωνίας, η Ιωάννα Σκυφτού επιλέγει να στρέψει τον φακό της εκεί όπου λίγοι βλέπουν ομορφιά: στα εργοστάσια, τους γερανούς και τις σωληνώσεις της βαριάς βιομηχανίας. Με εκπαίδευση στο Λονδίνο και συνεργασίες με οργανισμούς παγκόσμιου κύρους όπως το Reuters και το BBC, η Ιωάννα έχει διαμορφώσει μια ιδιαίτερη φωτογραφική ταυτότητα που συνδυάζει την αφαιρετικότητα της τέχνης με τη δυναμική της εμπορικής φωτογράφισης.
Μέσα από τις γεωμετρικές της συνθέσεις, το έντονο φως και την αντιπαράθεση των υλικών, καταφέρνει να αποκαλύψει την «ψυχή» ακόμα και των πιο σκληρών και άψυχων μηχανισμών, προσφέροντας μια νέα, συναρπαστική ματιά στους χώρους εργασίας. Με πάθος για τη δημιουργία και σεβασμό για το αντικείμενό της, η Ιωάννα Σκυφτού αποτελεί σήμερα μια από τις πιο αξιόπιστες επιλογές για επιχειρήσεις που θέλουν να αναδείξουν την ταυτότητά τους μέσα από τη δύναμη της εικόνας.
Ιωάννα, σε μια εποχή που η φωτογραφία έχει γίνει το βασικό μέσο επικοιωνίας και διαμοιρασμού της καθημερινότητάς μας στα social media, εσύ επιλέγεις να στρέψεις τον φακό σου στη βαριά βιομηχανία, δίνοντας της, μάλιστα, μια διάσταση «έργου τέχνης». Τι είναι αυτό που σε μαγνητίζει σε ένα εργοστάσιο ή σε μια μονάδα παραγωγής;
Η βαριά βιομηχανία όπως και η γραμμή παραγωγής φέρνει στην καθημερινή ζωή μας πολλά αγαθά. Έχει συνδυαστεί με τον όρο “μη φιλική προς εμάς” ωστόσο, αυτό είναι που με μαγνητίζει να απεικονίζω κάτι τόσο άψυχο και σκληρό το οποίο δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο για να παράγει τις ανάγκες του. Έτσι, με την φωτογραφική ματιά μου αποβλέπω να αναδεικνύω την ψυχή της δημιουργίας και την ζεστασιά της προσφοράς ως χαρακτηριστικά ενός οποιουδήποτε μηχανήματος ή εργοστασίου. Σαν να βλέπεις ένα όμορφο τοπίο ή αφηρημένη τέχνη.
Έχω φωτογραφίσει πολλά μέρη τα οποία μπορεί να φαντάζουν ετερόκλητα. Από λατομεία και φαρμακοβιομηχανίες μέχρι ξενοδοχεία και ιατρικές πράξεις, για μένα το κάθε ένα από αυτά αποτέλεσε μια πρόκληση αλλά και ένα πεδίο δημιουργίας.
Έχεις εκπαιδευτεί στο Λονδίνο και έχεις συνεργαστεί με τεράστιους οργανισμούς όπως το Reuters και το BBC. Πώς σε επηρέασε αυτή η εμπειρία στον τρόπο που δουλεύεις σήμερα;
Η εκπαίδευσή μου πρώτιστα και οι συνεργασίες με το Reuters και το BBC, σίγουρα επηρέασαν καταλυτικά τον τρόπο προσέγγισης και σκέψης μου. Ωστόσο για μένα η φωτογραφία είναι κάτι πολύ περισσότερο από «δουλειά» και πηγάζει από βαθιά μέσα μου, πέρα από τις διδαχές, την εμπειρία, την καθημερινή τριβή… Την αγαπάω και τη σέβομαι, μου δίνει ανάσα ζωής πολύ πέρα από το κομμάτι του βιοπορισμού και ανεξάρτητα από όλα τα «προβλήματα» που πάντα συνάδουν με την εργασία. Θεωρώ ότι πάνω από οποιαδήποτε εκπαίδευση πρέπει να αγαπάς αυτό που θέλεις να κάνεις.
Η φωτογραφία σου φλερτάρει με την έννοια της γεωμετρίας και της αντιπαράθεσης – φως και σκιά, μέταλλο και ουρανός, στατικό και κινούμενο. Τι ρόλο παίζει η σύνθεση και η αρχιτεκτονική αντίληψη στη δουλειά σου;
Το φως, η σκιά, ο ουρανός, τα χρώματα, όταν είναι έντονα (υπερβολικά) με συναρπάζουν. Όπως και οτιδήποτε στέκεται επιβλητικά στο ανθρώπινο μάτι. Στα μάτια μου η εικόνα συνθέτει εμβληματικά την αντιπαράθεση.
Έχεις υπάρξει δασκάλα φωτογραφίας για χρόνια. Αν είχες να δώσεις μια συμβουλή σε έναν νέο φωτογράφο που στέκεται μπροστά σε ένα εργοστάσιο και δεν ξέρει από πού να ξεκινήσει, ποια θα ήταν αυτή;
Αρχικά θα πρέπει να μελετήσει καλά το προϊόν το οποίο παράγεται στο συγκεκριμένο εργοστάσιο, να το «μάθει» ώστε να μπορέσει να μεταφέρει την εικόνα της παραγωγής του προϊόντος σε οποιονδήποτε αποδέκτη με τρόπο ευχάριστο και κυρίως κατανοητό, σεβόμενο πρακτικά κάθε πλευρά του.
Η δουλειά σου αγγίζει συχνά το πεδίο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Πώς αφηγείσαι οπτικά τις αξίες μιας επιχείρησης και ποια η πρόκληση του να δώσεις “ψυχή” σε μια βιομηχανική εγκατάσταση;
Η βιομηχανική εγκατάσταση αυτή καθαυτή έχει Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και Sustainability. Από εκεί και πέρα, αρκεί να διαβάσεις την «ψυχή» της βιομηχανίας που βλέπεις και έπειτα να αντιληφθείς ότι, πέρα από την ψυχρότητα ενός εργοστασιακού πεδίου, κάθε εργοστάσιο είναι μέρος του συνολικού περιβάλλοντος και της τοπικής κοινωνίας.
Η εμπειρία σου στις εναέριες λήψεις σε έχει καθορίσει έντονα. Πώς αλλάζει η αντίληψη του χώρου όταν τον βλέπει κανείς από ψηλά; Και πώς αυτό ενισχύει το τελικό φωτογραφικό αποτέλεσμα;
Οι εναέριες λήψεις σίγουρα προσελκύουν περισσότερο το ενδιαφέρον καθώς παρουσιάζουν τον κόσμο από μια μοναδική ματιά για τον άνθρωπο. Είναι κάτι που από την πρώτη στιγμή της εκπαίδευσής μου στην εναέρια φωτογράφιση με εντυπωσίασε και με χαρακτήρισε ως φωτογράφο. Αυτή η άποψη των πραγμάτων που σπάνια οι άνθρωποι καταφέρνουν να έχουν.
Πιστεύεις πως η τέχνη – ακόμη και όταν εκφράζεται μέσα από την εμπορική φωτογράφιση – μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας; Έχεις κάποιο παράδειγμα από τη δουλειά σου όπου το βλέμμα σου άλλαξε και τον τρόπο που είδαν τον χώρο οι πελάτες σου;
Σαφώς πιστεύω ότι η τέχνη και γενικά η δημιουργία, ακόμα και ως εμπορική πράξη, δηλαδή αυτό που θα λέγαμε «διαφήμιση», μπορεί να αλλάξει τον κόσμο βάζοντας τον να δει διαφορετικά τον χώρο που δουλεύει και περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του. Στην πορεία μου αρκετοί πελάτες είδαν με διαφορετική οπτική γωνία τον εργασιακό τους χώρο μέσα από τον φακό μου. Είδαν αυτό που ενώ υπάρχει, μπορεί να μην παρατηρούν, μια ομορφιά που ξεφεύγει από την όψη της καθημερινότητας.
Τι σε συγκινεί βαθύτερα όταν ολοκληρώνεις μια φωτογράφιση: η τεχνική αρτιότητα, η αισθητική ισορροπία ή η ανταπόκριση του ανθρώπου που την παραλαμβάνει;
Σίγουρα αυτό που προσπαθώ να πετύχω σε μια συνεργασία είναι το βέλτιστο από όλες τις απόψεις. Ωστόσο ως καλλιτέχνη αυτό που με συγκινεί βαθύτερα είναι η αισθητική του αποτελέσματος και η τεχνική.